{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سی و چهار _ 34

دیدوم مهرجون رهده منه فرگ گدوم یه تی سربسرس بنوم بلکه زون گوشی ..
گدومس : دوهدر تو خو هیچ نی بوو بت بگوی بزن یه بال ، بل ز کِلِت بگدودرتوم ..
پ چطه چینو تَهل اَویدی ؟ تو خوو چینوو نَ بیدی ؟ چی که اِخلاقت خَش بی ؟
گوو : خدا بیل تو دونی بخت مردیل لِکرومه ول بکوو .. ایخوی یه لومبه بازوم سیت ؟؟ ووووووووی جغلکه منی سابلا داره .. سی خموو ماپری ناراحتوم ..
کدومس اولادسکه هنی خدابیلت نمرده .. دویومندسکه ز ای تفاقا زیاد اُووفته .. زیاد بفرگس مباش .. باووا گپ خمون هم اوسوو که ز اجباری ورگشت نومزدس یه بچه به اشکمس بی ، بردنس بی به گرمسیر .. یعنی گوی دی زینه نستی ؟؟ ای تعریفانه ول بکن .. تو یه فرگی بحال قطی پشکلی مو بکن .. یه دَرجَن ز کربیتا دامه وندوم منه تش سی دل قطیسون .. ای دام بجستسون گشت نیدسون باور بُکن لاشومه کههو کنه به لنک گالش .. بدست کُفت منه سروم گوو : ای حل منه سر گپت .. ای گچیم فهمی دندووا کپته یکی یکی کشه .. پَ چا دَرجنِ کِربیت داشتی جغله سر نجا ، پای همنه وندی منه تش ؟؟ وختی گومت سه پات اَ کُهه !! نگوی نه !! خر نخریده وو آخره بسته .. تو اول بیست بگرهدی .. ای قطینه پُر بکردی ؟؟ ا ی زنده ایمندی ، وو چنو بیست ایگرهدی که ای قطی پر بووید ؟؟ اوسو یکی دیسه خالی بکردی .. پ تو ز هملا رهدی یه درجن کربیتنه وندی منه تش سی دل قطیسون ؟؟ ای هر چه بت گدوم گوش نگرهدی به کچیم اگوم چه کردی !! گدومس : ای دردت زی منه تشنیم تو دونی ابُلفرض بدام نگوی .. هر چه گودی ، نه نیگوم .. دِر خردوم دورت ، دام گم ازنه بلاشوم ای بس گودی ..
گوو : باشد تا حرفومه گوش اگری بس نیگوم .. بگوو بینوم مشقاته نوشتی ؟؟ گومس : ها بجان بووم .. پای همنه نوشتومسون .. فقط حساوامه ننوشتوم ..
گوو : وردار بیارسون تا یه تی سیت بگوم ملث اوو روز اُبرومونه نبری طی بچیل کلاس .. خدا خیرس بده باز ز اول کتاو .. شروو کرد به درس دادنوم تا اوچوو که درسمون داده بی .. یک به یک همنه سیس حل کردوم .. جور تشوو برق ..
مهرجون که دی همنه خوو حل کردوم ، گوو : مو امید داشتوم اوو روز بیست بگری .. نونوم خدا بشخی چه داشت که چنوو دک زیدی ز ورس .. خوو نمستی بخوت .. وو دوتائی نهادیم وا حنده .. چنوو حندستوم تا شلال اویدوم ..
ادامه در قسمت بعد

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سی و سه _ 33

ملا که ز سِوِوک بازی حضرات مال پائین ، خیلی بس برخرده بی ..
 شُوینی بسون وو نهیب کرد ، که احترام خوتونه وادارین .. ری جامونین ، حرمت نشکنین ، خدانه خوش نیا .. یونه که گوو ، حنده ماسست منه دهونسون ..وو دست وو پانه جم کردن..
ری کرد به قوریت گوو : جغله بووت کوینه ؟؟ گوو : این به حوونه .. گوو : بروو سلامسه برسون .. بگووس ملا فلونه جا نشسته بیوو کارات داروم .. ایر اوی که خوتم وا باس بیوو .. ایر هم نوی بمهن بحونه تا خُم بیام طی تون ..
قوریت که رهد ، ملا خوسم ایدونست که جُونبشخ پاسه نی نِهه اوچوو .. فقد ایخواست جغلنه که جُست شر ایگشت ز جَر وو قال دیرس کنه ..
بوو فرجلا ری کرد به ملازمون وو حضرات آبادی خمون وو گوو ایر جسارت کردوم به بزرگواری خوتون ای بشخین راسیاتس قصد جسارت نداشتوم خذمتتون مو وو ملا جونبشخ ز کوچیری وا یک گپ آبیدیم ، ددومم زینه گووسه .. خمونم وا یک زیاد گفت وو لفت داشتیم ز قدیم ، روزگار ز یک وُرچی نیدمون ، البت احترامسم واجبه ..
دی گرم تعریف آبیدن که ز یدوم به در رهدوم حونه خمون مشقانه نوشتوم که مهرجون وی وا دیاریم ..
ایخواستوم ز حال وو روز ماپری پرس وو جوو کنوم که خوس حرفسه پیش کشی ..
گوو : یوو هم سی ما پری !!! ما پرینه هم دادن به فرجلا ، خلاص ..
غیرا خدا ره بره بدل ماپری که رضاس نبی به ایکار .. چینا که دلس طی قوریته ..
گومس : ای یه روز جور قوریتو ماپری ز یک صوامون کردن تو چی کونی ؟؟
یکم ره منه فرگ .. گوو : می ماپری ترست کاری کنه که مو ترسته بووم .. راسیاتس مو هم هیچ ز دستوم نیا ، اما خوم بدونم تو چه کنی ؟؟
گومس : جور عبده ممدللری که خدابسه ورُوواند ، گاشد وروواندومت ..
مهرجون یه آل دو دستی وند بُم ، گوو : یه آ ل لیشی بورت که همس فرگت طی همی چیا هونه .. پ خوی تریده وآبوی ؟؟
 کهمیر زیده درس بخوون معلَم آبوو ، ایر تا اوسوو بووم ندادوم بشی ، خم شی کنوم وِوت .. دست کردوم سر نیفه م ، قطی پشکلینه درآوردوم نشونس دادوم ، که خوس بفهمه منظوروم چنه !!
 تا دیدس گوو : هرکی امیدس قمبره ؟؟ حونس چول و چمبره .. جغله هوش نبجا مو گومت درس بخون تو قِطی پشکلینه نشونوم ادی ؟؟
می اخوی زنوم تک سرت ک جور غاغذ بجسبی به دیفار ..
گومس پ جلدی یادت رهد ؟؟ می خوت نگودی هر فک بیست گرهدی بوسومت ؟؟ جلدی زیدی زیرس ؟؟
یوو دوتا پشکل منسه جلده با اخوم یکی دیه هم ونوم منسه !!
 گوو : ای تش منه جونت اُوفتا که همقوو نه بطُوُری وو کُم پیر ..
بیا دی لکومه ول اکنی .. :*
مونه بگوی :))))))
تند یه پشکل دی ورداشتوم نهادوم منه قِطی کار خومون ..
ادامه در قسمت بعد ..

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سی و دو _32

ملا زمون گرم تعریف بی که یه شلوئی ( شلوغی ) وست منه حوش .. وو یکی بُلند بُلند نا سزا ایگوو .. یه هم همه ای وست منه میلس .. ایخواستن بوینن چه خوره وو یوو کینه که ایطور داره داروو دشمون اِیکنه .. نیشتن دیدن قوریته که تش منه سرس بی وو زمین وو اسمون دوُهده بی به یَک ..

ملا که ز جریانس خوور داشت گوو دونگ آس نیدن بهلینس بیا داغل بنشینه طی خوم .. قوریته اوردن نشوندن طی ملا .. ز قیافس معلوم بی که منی تش منه سرس بی .. لوواس دک ایخردنن وو رنگس اووی بی جور گچ سفید وو لاشس اووی بی به دگاهش .. ملا با متانت ، که نشون ز بزرگی وو اصلالت وو تجروبه داشت ، ایدونست که ایر میون داری نکنه ، احتمال ایدا که جنگ سختی در بگره .. چینا که قوریت سی دل همیوو اُووی که هر طور اویده ایکاره بهم بزنه ، وو نهله که ایکار سر بگره .. ملا دست قورته گره زورس دا وو یه تکون دا ، بس گوو : اینشینی همچوو کِل خُم .. دونگ نیدی تا بت بگوم .. بینیم خدا چه خوو .. حضرات هم که پای بسون بر خرده بی ، ولی به احترام ملا که سِند وو سالی زس گودشته بی ، هیشکی هیچی نگوو .. ملا زمون ری کرد بسون وو گوو : مو با ای ریش اسپیدوم ز ایسا معذرت ایخوم ، وو زتون خواهشت ایکنوم یه دم بُم گوش بگرین بی نین گومتون چه !! .. ای جغله وو دوهدر ناف بُر یَکِن وو ز کوچیری نشونسون کردن سی یک .. اما بوویلسون سی دل شروُمی گروُمی با یک سرسون بازستن .. یوو هم جغله ایه .. جاهله غرور ورداشتس .. پی حرف بویل نیروون .. بوو دوهدرم صلا سه داره ، میلس نی دُهدرسه بس بده .. زحمتسه کشیده ، اختیارسه داره ، البت کسی نتره اجبارس کنه دهدرسه بزور زس بستونه .. بُوو فرجلا خوسه جا بجا کرد گوو : ایما جنابعالینه بعنوان گفتر خمون قوول داریم فرمایشت سرکاره انیم ری تیامون .. ایر ای جغله کُر آغاسه ؛ نُوکرتم کُر هالوسه .. دوهدر جا غریوی نیروُوه .. بُوو دا دُهدرم راضین به ایکار .. همیطور که فرمایشت کردی ، صلاه اختیار دار دُهدرسونن .. اینون ایر ایخواستن ایکار سر بگره !! اول واسکه دل دا بُوو دُهدره بدست بیارن .. تا دلسون بِ رضا بووه به ایکار .. نه کار خراووی بکنن .. بعدم اَنتظار داشته بوون دُهدر بسون بدن .. پَ کونونی بُوو جغله ؟؟ حکمن رهده پاریونه خیش کنه !! با گودن ای متلک ، مال پوئین پای نهادن وا حنده .. قوریتم اوی گروُ جُم کنه سیس .. ملا زمونم مچ دستسه گره واداشتس بزمین .. گوو بنشی بگِل جغله .. نیشتوم دیدوم حرص پر تیاس بی .. تش گرهدوم سیس که دیدوم داره خوار میلس ابوو وو منه جَمعی نشسته بی که اویده بیدن عشقسه زس بستونن وو ز همه طرف داره ظلم ابوو بس .. نه زطرف حونواده خوس حمایت ابی ، نه الصن کسی به علاقس به ماپری اهمیت ایدا .. وو هرکی بفکر یوو بی که کُله خوسه بگره باد نبره .. نه بووس اوی که نهله دُهدره بورن .. نه خوس ایترست کاری کنه که نهله ایکار سر بگره .. نه ماپری ایترست ، وو نه جرعت مخالفت داشت .. ایگوی خدا هم دلس ایخواست جِز بونه منه دل ای دونفر که داشتن ای سُهدن وو ای برشتِن ..

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سی یک _ 31

منه همی فرگا بیدوم که دیدوم دام اوی ، گو : دا رودوم اویدی ؟؟ گدوم ، ها دا .. کوینین نیدتون ؟؟گوو : ها دا رهدیم حونه کچیت ، دُو وتی ( دعوتی ) دارن، رهدوم هیاریسون . میلس گرهدن سی ماپری وو فرجلا کُر هالوس .. گدوم دا میر ماپری ناف بُر قوریت کُر آغاس نی .. گو : دا ولا بگوم چه ؟؟ ای بچه هم سر کرد ، اما گپون که وا گپی بکنن ، جور بچیل وا یک رِِشک ابرن وو بچیل ز خوسون بَری کنن ، دا تو نیووی .. واست منه حونه ویرت وا حونه بوو .. گدوم دا دردت زی ریشه گلیم بل بروم بینوم اگون چه ؟؟ گوو : دا رودوم جره ، قاله ، نری بختره .. اما حلا که دوس داری بروُو .. اما هرچه اوی جلدی بیوو سیم بگوو .. گومس باشَد .. اوسوو که رسیدوم جخت یک گرهدن ووز آبادی خمون هرچه پیا بی جم آبیدن وو زمال دوونی هم خیلی پیا ویده بی .. ملا زمون که ز همه گفتر بی میلسه گرهده بی بدست .. گوو : حضرات ایما همه گوئیم .. یو هفتاد ساله که عُرم با عزت ز خدا گرهدوم منه ای آبادی زندئی کنوم .. منه ای سالا خوو بد دنیانه زیاد کشیدیم .. سرد وو گرم دنیا ، اِزموئیدمون .. تنگی دیدم ، قحطی کشیدیم .. آفت زیدمون .. با قلیلی و کثرت دنیا ساختیم .. اما گوو گریمون ز دست ندادیم .. ز گپوون چیائی اشنوفتیم که دونسته بویم به گه تنگ ، وا چه بکنیم .. جنگ دیدیم ، قشون کشیدیم .. ز غریوو خودی خفت خردیم .. با دولت جنگ کردیم .. نفاق بِستن بینمون .. اما بری گوو خمو تفنگ نکشیدیم .. همیشه گوو گریمون سرجا خوس بی .. ز ایوومی سیتون بگوم که ایر بیشتر پشت یکه بداشتیم الان یوو حالوو روزمون نبی .. حضرات اَنگلیسی پای شال وو کُله کِردن وو ویدن منه منطقه بختیاری .. بجُست نفت ایگشتن .. مکینه هانه با خوسون اوردن که باس زمینه سیلا کنن ، تا نفت منه زمینه واس بکشن سحرا .. اوسوو که نفته جستن .. فهمیدن ایر بختیاری رضایت نداشته بوو دولت هم نتره کاری سیسون بکنه ، مَیَر یوو که سهمی زنفت به بختیاری برسه ..، تا بِ ترن به کارسون ادامه بدِن .. وا خوانین شور کشیدن .. نمایندسونه فشنادن خذمت خوانین وو بایک بشور نشستن .. حضرات ایما که دیدن عاقوت خوی در انتظار بختیاریه سفت واستادن پاس وو گودن وا سی درصد ز سهم نفت به بختیاری برسه تا بهلیمتون کار بکنین ..چنیدن جلسه گرهدن ، ز تهرون ادوم فشنادن ،رهدنو اویدن ، رهدنو اویدن ، چونه زیدن ، تا اوردنس سر بیست درصد .. خسونم راضی بیدن به سهم جدید ، اما شروط نهادن که وا امنیت مکینهانه تقبل بکنن .. وو ایر کسی خراووکاری کرد
وا تولسه بختیاری بده .. اما باز به سهم جدید راضی نبیدن .. چینا که دیدن خوانین ز کار معامله معاشره اطلاع نداشتن ، چندین ماه بشور نشستن که ز درصدس کم بکنن .. عاقوت هرچه ترستن ز سهم بختیاری کم کردن تا رسوندنس ری ده درصد .. که ایر نصم همی سهم هم بدستمون برسی الان یوو حالوو روزمون نبی .. در قووال ای سهم واسکه ره بکشن سیمون که دی مال برهون ای همه مرارت بجون نکشه منه ای همه کُهه کمر ، سی رفتو شد به ایلاق ، گرمسیر .. ز ای همه سهم واسکه بیمارستون راست کنن سیمون که زنگلمون سر زا نرن وو هرکینه مار یا گادیم گشت ، ز بی کسی نمیره .. ز ای سهم واسکه کلاس سیمون راست کنن که آ { دست کشی طرف مو } ای بچه یه ساعت و نیم به ره پا پیاده نره تا کلاس منه ای برف وو ره پر ز شل وو شوو ..
عاقوت روز آخری که خواستن سهم بختیارینه قواله کنن ، میلس گرهدن ، نماینده اَنگلیسیا که آدوم کار کشته ای بی ..ز ساده ای وو کله پرته گودن خوانین استفاده کرد وو البته ز خیانت هم بی بهره نمندیم .. بردنس ری سه درصد .. شرطم نهادن که منه زمین هرکه نفت جستن فقط پیل زمین بس بدن دی هیچ حقی نداشته بوو .. زمینامونه پای مفت زچنگمون کردن به دَر .. جغلیل که پا گوسندون بیدن .. پای گوسندونه ول کردن رهدن کارگر مکینه وابیدن .. دلسون به یوو خوش بی که یه حقوقه نصم توله دنسون ..
ادامه در قسمت بعد

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سی _30

مهرجون گوو : راستی اگوم قطی پشکلیته جُستی ؟؟
طی خُم گدوم بِل سربسرس بنوم .. دستسه گرهدوم بس گدوم وا جلوو همه بوسوم کنی .. نیشت بوم زی منه ری گوو ووش دااااااا ، ریم سیا .. ایخوی جلوو همه آبرومه بری ؟؟ اسوو دُرگل سیم حرف درآرن بگون مهرجون جغلیل بوس اکنه !! ایر ای حرف بگوش دام برسه پَلومه تاشه .. بل تا سیت بگوم : امروو پسین ایخون بیان بِلکه بنن کد ددوم ماپری سی فرجلا کر هلوو دام .. دات اینو هم ایاهن .. تو واست بحونه مشقاته بنویس .. قطی پشکلیتم بنه ری دست .. گدومس چه ؟؟ ماپری ؟؟ فرجلا کُر هالوو دات ؟؟ میر ماپری ناف بُر قوریت کر آغات جونبشخ نی ؟؟ گوو ها .. اما ز جَر ملکی بووم وو آغام جونبشخ ری 10 مَن زمین پاریوو که واسکه هرسال یکیسون بکالس ، اما یو چند ساله که آغامو کُرگلِس نهشتن بووم پاریوونه بکاله ، وا یک خین وو چوو اویدن .. بوومم وست ری دِنده لَج اِیگوو چینا که ای خَفته بوُم زیدن .. دی ماپرینه نیدومس به قوریت .. دامم ز خدا خواسته فرجلا کر هالوسه پیش کشی .. امروو پسینم ایاهن که بِلکه بنن کدس ، دی کاره تموم کنن .. قرار نهادن که ماه وسطی بهارم سی دل یوکه ای شَر بخوسه ، یه اوُو یه دُونس کنن .. غاغذ گرون وو عروسیسه با یک منه یه روز بگرن .. گدومس : تو گوی قوریت دست اینه ری دست تا نومزادسه بدِن به فرجلا ، خوسم شیت وو شات وو گلو گاله کنه ، حُکمَن دسمالم بازه سیس ؟؟ گوو : نه ولا سَم ونده ( تهدیدکرد ).. گوده که ایر نومزدومه بدین به فلونی خین اکنه ..
بوومم گوو دُودره ایر مُرد ، ز گِلِه (زمین)، ایرم مند ز فرجلایه .. بینوم کی خوو نهله ای کار سر بگره .. منه همیو بی که آقای خدا بشقی بنگ کرد : شما دونفر سیچه جور گوُنج هی وز وز میکنین ؟؟ ز کلاس پرتتون کنم سهرا ز سرما دَک بزنین ؟؟ بچهای نا فرنگ !! دی هیچی نگوو تا رسیدیم بمال .. اما منه ره ورگشتن بمال ، بم گوو جلوو شیخل هیچی ز ای حکایت نگوی .. صاف ایبره اینس منه دست قوریت دهونس چفت وو بست درُست و حساوی نداره .. بمال که رسیدیم رهدوم حونه دیدوم هیشکی بحونه نی ، همه رهده بیدن سی کار خیر .. که معلوم نبی خیره یا شره .. راسیاتس خیلی رهدوم منه فرگ یو که چطور دوتا جوونه که غلوه همدینه ایخون ، سی دل یه بلِست زمین وو جیفه دنیا ، ز هم صواسون کنن ..غلوه دلوم سوو سیسون .. سی ماپری که .. ز اسوو که یادس بی همه بس ایگودن تو ناف بُر کر آغات قوریتی .. وو خجالت ایکشی تا ادیدس هفت سیلا خوسه قام ایکرد که نبینس .. تا اوسو که وا یک اُخت اویدن وو مهر به یک دادن وو جون ایدادن سی یک ..اما الان زحله نیکنه بگوو دوست نداروم شی بکنوم به فرجلا .. سی قوریت که سی دل بَک بیدن بویل که ز یه پوست و گوشت وو استخون بیدن .. اما سی دل یوکه طمع ورداشتسون بمال دنیا ، حاضر بیدن دل جگر گوشه سونه بشکنن اما حرفسون اشکسته نوابوو ..
طی خسون نیگودن ایر ای دودر بدن به یکی دیه کروم چه بروزس ایاهه !!
حقیقت یکی دوبار بایک دیدومسون ، دیدوم که چطور مهر دارن به هم .. وو بایک خوش بیدن .. منه فرگ یو بیدوم که ایر مونو مهرجونه همیکاره وا مون برکردن ، واسکه چه حلی بسر بکردوم ..
یادس که ایوستوم تیام پُر حرص اویدن ..

ادامه در قسمت بعد ..