زارنیدن حر

بوم ز بوس اشنی بی و سی ایما تعریف اکرد .
 گود : سال کلینه بی وهیچی گیر نی اوی سی خردن و هرکی ایر هم هر چی داشت زفتس ایکرد سی روز تنگ .
ایما هم که وض درستی نداشتیم یه حر پیره و چنتا مرغ و چنتا تیل به دینسون و یه خوروس پیره که بی موعد خوساخوس ایخوند .
همه مال جما بیدن طی بوم بس گودن توکه ملائی و دونی نماز بخونی . بیو شروع بکن به نماز خوندن بلاکوم ز دست ای بلا آسمونی خلاص اویدیم .
بوم گو : بوم به اسرار مردوم شرو کرد به نماز خوندن . 

آقا که تو بوی سر یه هفته زینس رحمت خدا ایره . هفته بعدسم درد ایوفته منه مرغ و تیلون همنه درد ازنه اکشه .

ملا ز دست بدی روزگار و زدست دادنه زینه و مرغو تیلون داشت طی خوس حساو کتاو اکرد که یه دفه نر حر پیره شرو کنه به زارنیدن .
یه دفه باوام ری کنه به حر اگو : نفسته بور آلبرده نجست . به ارواح پدروم تازه یه دو رکت هم خرج تو کنوم ..

پیکاب

چندی بد بختی کشیددیم
ز اوسوکه یادومه هی فقیر بیدیم و سرو وز درستی نداشتوم .
وا هف هش سر آیله بوم چپونی اکرد سی گله دارون و چی بخورو نمیری داشتیم سی خردن .
گا تفاقی هم که یه گوسندی یا یه بزی بزوئید یه توک شیرنه دام ایدوخت .
فقیر نونست بدس به ایما بخوریمس ؟ یه تی چیطه بزنه بس ، بکردس ماست ؟
بکردس وا دوو با مشک کرسه بگره ؟ خلاصه منه کار ای یه توک شیر منده بی که چه ورس کنه ؟
خیلی هم دلوم اسوسیس >
گاتفاقی هم اگریوستوم که سیچه گلال ماشی پیکاب داره و بوم چپونی کنه ؟
دم پسین که ابی بچیل بنگ اکردم همه ن جم ابیدن و تمرین رانندای کردوم
همنه سوار یه لاستیک کردوم و اکشیدمسون منه سرازیری دره چه تاریکه .

تا یه روز یه پیکابی بستونم و منه خط بازوفت به سِرا دانشگا میسلیمون مستافر کشی بکنوم .

یادس بخیر همو سو /
راستیاتس الان هم ز بازوفت به سرا دانشکاه در رفتو آمدوم اما نه با پیکاب و نه به قصد رقابت با گلال /
هفته ای سه روز اروم دانشگاه بقیه سم منه دفتر مخابرات ..... کار اکنوم .

خاطرات خدابیل

یه بار وا دوامون رهدوم چارا نادری اهواز ز طی همی زنگل عرب دست فروش ردا بیدوم چنون خجالت کشیدوم که نگو . تیام بستوم ساف زیدوم به یه زینه عرب > شوکنی بوم تعل چه میکنی تیاته چرا بستی مگه نمی بینی شلوغه آدم ز کلت رد میشه .
جان خوم نزدیک بی یه شری بگرمون .دوامون بزور شرس ز کدوم رد کرد آلبره چی خوی هم نبی منی تانکیا پشت بورچ خومون بی .
گدومس : هی بوتی مگر ماشین بیدم خردوم کدت . ناکونی بود .
دوامون گو : ولس کن ره بزونت نی بره . تو واس لر فرنگی نگو . موهم دی ساکت هی نیشتوم بسون .بخیر گودشت .

سه چرخه

کوچیر که بیدوم خیلی دلوم ایخواست مو راننده بوم . اما جقلیل نی هشتنوم رانندهی بکنوم .
ز همسو که یاد داروم خدا رابطس وا من خو نبی هی وامن رکه میکشید . فارسی اگوم سی اونا که  لری ندونن.
خلاصه که خدا هم رابطس وامن بِند شده بود و گه گداری روزگاره به من سخت می گودشت . دیاری تی خودس میگفت که من کوتال میام . اما نیشت که من آدوم سختی هستم . دی ز همسو حساو کار اوی دستس .
تا یه رو دیدوم بووم زشهر ورگشت و چنتا حرو قاطر ، چی وا خوس بار کرد بی . از قضا یه سه چرخه و یه دوچرخه هم سر اساسا بیدن .منیسکی اگوی دنیانه بوم دادن بی .
عاقا تا چیانه اوردن بلم گوو کچیرم خین رخت کد دوچرخه ، چیناکه یو رنگس سهره مو سهرنه اخوم . هرچه دام ، بوم بس گودن فاده نداشت .
عاقا که تو بوی غرس ایدرآورد چنده یه تیله بنگشت .
اوسو نه پاهاس به پایه دون ایرسی نه ایهشت مو سوارس وابوم .
مونم ز سر لا علاجی با 13 سال سند واسکه سوار سه چرخه وابوم ..
ابینین بدبختی مونه .