{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت چاروم _ 4

وسطا آبان ماه بی ، یه صحو که جور همیشه که دام بنگم کرد :

خدا بیل ! خدابیل کر وری واکل .. دستو ریته بشور ناشتاته بخور ، رختاته بپوش ، تازه بچل ایان بدینت .. تو هنی ب خووی !؟

هو دا رودوم ..هو بوم جاهل .. هو قربون کرُم ..

مو هم یه کشکاور کردوم و ز لا پتوا زیدوم ب در ..

تا ز منه توو زیدوم بدر دیدوم : نه .. منیسکی ( انگاری ) امروو روز سختی نیامونه آسمونه پر اَوو رو ، قرمطراق بی ، یه اَوور سیاه هم دنیانه گرهده بی .

بچیل اویدن بدینم و ره وستیم یه نیم ساعت بی که ره وستیم که یه دفه نم نم بارون شرو کرد به زیدِن ..

مهرجون خدا خو کرده گو :خدابیل تند کون ب پات .. تنگِ ره باریکه ، منه سرزیری تازه شلو گلی ابو، ز تلِه نورهی ..

اما دِشمنت روز بد ن َبینه .. همو وابی که زس اترسیدیم .. بارون چنو تند اَوید که به یه دمون سر تا پامون ووابی توک اَوو ..

وو منه یه تلِه بی رهمون کِرد ،.. دوُون پامون دره ، بالا سرمون کهُه .. نه ترستیم بریم ، نه ترستیم ورگردیم ..

مهرجون عاقلتر بی .. خوس واستا وسط ، دوتامونه سفت گره به بغل :)) بارون ز یه طرف ، اوَو کهه شور هم ز یه طرف اریسست منه سرمون .

خدا چنون غضب کِرده بی بمون که اگوی داشت تقاس گنُه نکردنه زمون ایگرهد ...

هرچه واستادیم گودیم الان بند ایا ، الان بند ایا ، اما فاده نداشت که نداشت.. بارون کُفت بکولمون تا پسین که هوا داشت تاریک ابی..

پسین که وآبی دیدوم یه چند نفر وا چراغ لیت وو چراغ لمپا بدست ایان و هی بنگمون اکنن وو بلند بلند اغارنیدن خدابیییییییییل ، مهرجوووووون ، شیخخخخخخل ..

ایما هم بُنا نهادیم به بَنگ کردن با هم : ایما ایچونیم ، ایما ایچونیم ..

اما دی ناهی نداشتیم بغارنیم ،.. طی خمون خیال اکردیم داریم اغارنیم ..

زبس دک زیدوم دی داشتوم بی حال ابیدوم ،.. اما با اشنیدن صدا بوم دوباره جون وآگشت بلاشوم ،..

تا دی داروم دک ازنوم گو : بوو رودوم ، تو ایچونی  ؟؟ زیدوم به بغل وو دی نفهمیدوم ..

تا دیدوم منه حونه خمون لا جا وندوم ..

رهدوم به مردن چنو حالوم بد آووی که تَووُ وو لرز ولوم نیکرد .. هرچه دام دک و دوا لری بوم ادا حالوم خوو نیآووی .. داشتوم ارهدوم ری بمردن وو بگوش خوم اشنیدوم که دام سیم دندال اخونه و کاکویلا کنه ..

صحوو که اوی بارون بند گره بی .. که بووم نهادوم سر قاطر ملا زمون و لفنیدوم لا چنتا پتو .. گوو خدایا خوت ای بچنه بوُم برگردون ..

وو ره وستیم بطرف بازوفت پائین . فقط دونم سوار ماشینوم کردنوو بردنوم بطرف میسلیمون..

تا رسیدیم بیمارستان شیرخورشیری .. دُویدور هندی معاینم کرد و چنتا سیزن نوشت سیم ، که رجبی خدا بیامورز با عینکا گهپ سر تیاس وو میا جور برف اسپیدس ، سیزنانه کُفت منه پام ..

جاتون خالی .. وو بستریم کردن منه بَشق داقلی ..

  باقیس منه قسمت بعد .. ار ترین نخونینس ....

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سه یوم _ 3

خمو بوم ره وستیم بطرف مال حجی آقا ،

اما ای دفه بوم دی کولوم نکرد گود : کر بره پا بیو تا عادت کنی خوت بره پا بری و ورگردی . مو هم گوش گرهدوم و ره وستیم ..

و ختی رسیدیم آقای نوروزی خسو بوم آحوال بدی دادن وا یک وو شروو کردن راجب اتفاقات دیروز تعریف کردن .. که خوتون بهتر ادونین راجب چه صحبت کردن ...

زکلاس بگوم .. که اقای نوروزی هم مدیر بی هم مُعلَم ، کلاس اول تا پنجم همنه خوسه تک درس ادا .. روزا گودشتوو ، هفتها گودشت ، وو منه ای مدت ز دست متلکا بچیل مال حجی اقا دلوم خین بی ؛ اما بدل اکشیدوم و سروم کُت بی بلَم ...
اول آبان هوا داشت قلوه سرد ابی و منه ای مدت مهرجون و شیخل که خدا سیسون خوش بخوا خیلی بدردوم خردن و نیشتن کیف بگروم بدست و دی عادت کردوم به پیاده رهدن ، روزی سه ساعت ..

اما صحو زی که ز حونه ایزیدیم به در دندوام نیواستادن سر یک چنو سرد بی هوا . آخه منه منطقه بازوفت زمستون زی تر شروو ابو مخصوصا ایما که واسکه زیتر بیوفتیم به ره تا بموقه برسیم سر کلاس .. آقای نوروزی هم خو منی شمری بی وو خیلی سخت گیری اکرد ..

منه ای مدت که درس خوندن شرو کردیم مو خیلی تمبَل بیدوم و راسیاتس هیچ علاقه بدرس خوندن نداشتوم ..اما سی دل دام که تش ننه بخوس وا بچیل ارهدوم و ای ورگشتوم ...

اما آقای معلم یه روز بردوم یه گوشه ای و شرو کرد بام صحبت کردن ..

بم گو : خدا بیل می بدبختی گرهدته ، می خدا زت ورگشته ، پسیچه تکلیفاته خو انجوم نیدی ؟ پسیچه درس نیخونی ار اخوی جور بوت بری پا بره بیگ مردوم دی زصحو نیخو بیوی سرکلاس برو شاگردی بوته بکن بلکه یه روز جاسه گرهدی ..

تا یونه گو یاد حرف دام وستوم و گلن نفت و تش نهادن خوسو حونه زندئی بوم .. وو نهادوم وا گریوه .. آقای نوروزی بوم گو : بچه پ دردت چنه پسیچه ایگریوی ؟ تا جریان دام بس گدوم نها وا خنده و با خطکش منه دستس زی منه سروم ..

گو : بچه ، دات یه چی گو ، تو دی ولس نکن .. کرُوم ، دات شوخی کرد ، که بووت ز جاس بلند آبو تونه بیاره مدرسه . با یه حالت معصومانه بس گدوم یعنی دام تش نینه بخوس؟

بلند بلند خندی و گو : ای درس نخونی خوسه تش ایزنه ..

ز او روز به بعد دلگرمیم به درس بیشتر اووی و آقای نوروزی به مهرجون که درسس بیشتر خوو بی ، گو : وا به خدابیل منه درس خوندن کمک بکنی تا خوسه جموجورکنه ..

مهرجون هم خدا خو کرده ز ره مدرسه اول ایوی کمک مو بعد ای ره حونه خوسون دور درسا خوس . _ منه قسمت بعد{ چهاروم } بقیسه سیتون اگوم ..

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت دویوم - 2

بچیل مال حجی آقا که دیدن مستوم بی بخوم پای نهادن وا خنده و تهمره درآوردن بوم .
دست بر قضا آقای نوروزی دیدسون و شُکنی بسون که : چه ز طولف ساوا زام بسته میخوین چاس دارین ایر خودتون بجاس بودین چمیکردین .. و ز ای حرفا که دی همه ساکت آبیدن ..
اوی طیم ریمه بوسی بوم گو کروم اسمت چنه ؟
موهم که سکه بردوم بی بدل با همو حالت بس گدوم : خو خو خدا ..
گو چه خدا ؟
گدوم : خو خو خدا اااااااااااااااابیییییییییییل ..
گو ای خدا نهلات جا کی واستادی حالا بدوم کی تمیست بکنه تیع چندی هم مسته خونه آباد ..
و دستومه گره بردوم طی مولکی جون زینه صحاب خونه آقای معلم که کرس کلاس دوم بی .
خلاصه هر طوربی جموجورم کردن و فشنام مدرسه ...
پسین که برگشتوم بحونه خمون ، عاجز و دل اشکنده و نا مراد . دام تا دیدوم بوم گو دا رودوم تو اسوکه رهدی شولار سوز بپات بی یو رنگس زرده نکنه ریمه سیا کردی مستی بخوت ؟
و نهادوم وا گریوه ..
و شوم نخرده خوسیدوم تا صوه ترین که دام بیاروم کرد و از نو ایخواست بفشنوم مدرسه که خین رهدوم که مو نیروم مدرسه ..
بومم گو : زینه چا بچه اخوی سیچه بچنه ازیت اکنی بهلس ..
 می مو نرهدوم مدرسه چی زوم کمابی ؟ یا زندئیم سرو سامون نداره ؟ یا کمو کرسی دارین ؟ ..
سی اولین بار دیدوم دام واستا منه ری بوم و غارنی سرس ..
خوت که بی ساواتی اخوی بچه هم بی ساوات درا ؟ اخوی نشونیس کل خوت ؟ اخوی فشنیس پا بزگل مردوم ؟؟
 ایر الان بچنه نفشنادی مدرسه گلِن نفت ریزوم کد خوم ، تش انوم بخوم و حونه زندئیت ..
بوم مات مند و هی نیشت بدام که سی اولین بار و آخرین بار سی دل مو واستا منه ریس و یه لو خنده ای دا و یواش گو : په ای حونه زندئی بی تو چه فاده داره ..
و ریستا آماده وابو بروم مدرسه ..
-
بقیس در قسمت بعدی !! قسمت سیوم
قسمتا خوس منده دنبال کنین

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت اول

اسو که درس ایخونیدوم منه مال خمون جور الان کلاس و مُوعلَم نداشتیم .

واسکه به ره پا بریم بمال حجی آقا که یه ساعت و نیم پیاده روی داشت ،
جادسم لیش بی و پر ز خطرناک .
روز اول بی و دام و بوم سر شوق بیدن و بُم فیس ایکردن و نازومه کشیدن موهم قند منه دلوم اوُو ابی که هی نازومه اکشیدن .
دام رختانه کرد بوروم و بوم نهادوم بکول یه چنتا دیری و یه وسکوتی هم نها منه کیفوم راستس خیلی بوم خوش گذشت و طی خوم گدوم : به به مدرسه رهدن عجب کیفی داره کاش زیتر برهدوم مدرسه .
سی ورگشتنم سرکولس بیدوم تا دم حونه .
صوه ترینس دام زی بیاروم کردو دست ریمه شوشت ناشتا هم بوم دا ، آمادوم کرد سی رهدن مدرسه . موهم دونیدوم ورچردوم ز کول بوم رهدوم بالا که بروم مدرسه .
آغا دیدوم بوم با خِشم نیشت بوم . ایگوی تیاس خین بیدن و خین زسون توگ ایکرد ... وو غارنی سروم .
موهم پرکوم ره که بوم چسه ؟ مَی مو چکردوم که ایطور برهمآبی ..
دام نیشت بوم گود : دا رودم دی ز امرو خوت وا به ره پا بری مدرسه بوت نتره هر رو بَرتو بیارت ..جلده با شیخل و مهرجون دم حوش مندیرتن .
دام یه مُست بوسوم کردو تحویل مهرجون که کلاس چهاروم بی دادوم شیخل هم کلاس سوم بی ..
اُو جاتون خالی کوفتوم بره پا ، یه ساعتو نیم تا دم مدرسه ، اوسو هم که رسیدیم اگوی هیچ جون کدلاشوم نبی .
گریوستوم که دی نیام مدرسه مو خوم روم طی دام ، مونه برین طی دام ...
اوُ چنو گریوستوم تا مِستوم بخُوم ...
اوو تمام بجه ها مال حجی آقا خندستن بوم ..
بقیه در قسمت بعد ..
دنبال کنین بقیس قشنگه .

{ گلیجون و گوشی عَپل }

اوسوکه پا گله بیدوم صحو زی گلنه اکندوم که خاک و خل گوسندون نره منه گلی مردوم و الا نرفینمون کنن و مُردیلمونه دوُ بدن .

تا ایخواستوم ز در حونه کا قلملی کهخدا مال بگدرتوم ادیدوم دودرس گلیجون دم در واستاده و ایخنده بووم . و یو کار هر روزس وابی .
مونه بگوی انگاریکه دنیا ز خوم بی ، دی ز صوه هی اینشتوم بینوم ایا واسته دم در یانه .
اما دیدوم چن روز دی خوری زگلی جون نبی .
گمونم داس فهمی بی ، چی بس گو .
چند روزی هی پیت ایوردوم و خوری زس نبی تا دیدوم یه روز ددو کوچیرس صحاو جون ( ایما بس اگویم تی تی ) یه قاقض چولنیده دا بدستوم و جست طرف حونسون .
دی زهمو روز به بعد کار تی تی وابی همیو یکی ابرد یکی ایورد ، یکی ابرد یکی ایورد .
 تا یه رو دام بوم گو دا رودوم بینوم تی تی پلسه بریده سی داس زیاد رفتو شد اکنه .
چسه نکنه یکی ز دودرگل کا قلملی قاوته برده .
دا یونون حرومی خردین . آموخته بخردن مال مفتن .
نکنه ریمه سیا کنی 4 تا گوسندنم زدستمون بکنی بدر .
گدومس : دا می لیوه اویدی مو چه به ایکارا . مو دونم نومزاد بازی چنه ؟
مو چا ایکارا داروم جلده با یه تی نون بده بخوروم گسنومه .
دام دی هیچی بوم نگو . اما ز حالس فهمستوم که خیلی برهمابی و الصن بری خوس نیاره .
راستس یه شِز چی بخوم گدوم یه مُست خومه تف و لعنت کردوم . و منه نامه بعدی حال حکایت به گلیجون گدوم .
اما فاده نداشت که نداشت . گلی جون اهل بیخیالی نبی و کمر بست بی هر طورکه وابیده . ای 4 تاگوسنده ز چنگمون بکنه سهرا .
ودیدوم یواش یواش هی طلو پیل زوم اکنه یه روز اگو دندوم درد اکنه پیل بوم بده .
یه رو اگو کوش { کفش } نداروم ،
 یه رو اگو اخوم دماقومه عمل بکنوم .
و هر دفه یه چی گپ تر زوم اخواست . ومونه ساده و خاک منه سر حرف دامه گوش نگرهدوم .
تا امشو که دییدوم اگو دودر آغام جوات یه گوشی عپل خریده عسک یه سیو گلاوی کدسه و یه قل سیو هم گم زیدیه .
گدومس ها !!! سیو گلاوی ؟ گم زیده ؟ !!!!
ودی حال خومه نداشتوم که چه جواوس بدوم .
جهندوم ز گوشی . جهندوم ز سیو گم زیده ؟
 اگوا وا سیم فیض بوک راست کنی . اخوم وا دودر آغام جوات کاننت بنیم سی هم .
اما با ای اوزا و اهوالی که فیض بوک داره نگمونم دی صحاوس آبوم ..