{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت دوازدهم _ 12

اوو سال .. زمستون سختی داشتیم ..
هوا چنوو سردآوی که دندون رچه ولوم نیکرد ..
صحوو زی هم که واسکه زمال بزنیم به دَر ، بیشتر زسرما دک ایزیدوم هرچه هم لواس گرمو کافشن اکردوم به وَر اما فاده نداشت ..
باد سرد که ایخرد منه ریم اگوی سیزن اتوکست بُم ..یکی دو کِرَت هم برف اوُوی ، اما کِرَت آخری غلوه همه جانه سفید پوش کرد ..
دِشمنتون روز بد نبَینه ، با یوکه بووم ز چمنگلی سیم چکمه اِستیَ بی اما بعضی وختا انگوستا پامه اگوی هیچ نبیدسون ..
اما چاره ای نبی واسکه سر وخت خمونه بکلاس برسونیم ..
با یوکه سی دل ایما و چنتا دیه که جور ایما ز ره دیر ایویدن ، کلاسانه ساحت هشتو نیم نهاده بیدن ..
اما ایَر دیر برسیدیم ، آقای نوروزی به خطکش ازی منه تنگه ها دستمون ..
جهندوم ز خوم دلوم نیخواست مهرجونه بزنه ..چنو مهرس بجونوم بی ..
اما هر سا که دیر برسیدیم گپ و کوچیرو ، کرو دوهدر نیکرد ، همه واسکه ز خطکش آقای نوروزی بخورن ..
اما آقای خدابشقی نیزیمون ، اما گا تفاقی که عصبانی ابی ، دارو دشمونمون اکرد ،
اما همیوکه ارسیدیم منه کلاس دی دلوم نیخواست ز منس بزنوم به درَ ..
چنو گرم بی که دوس داشتوم بمهنوم منس تا آخر زمستون که برفا اَوو اِبون ...
اما چه فاده که واسکه روزی دوبار پیاده بکویم به ره پا منه سوز بادو برفِ شیمبار ..
هر فی که یکم دیر برسیدیم به حونه ، دام ریانه ایکند بوومه فشنا زدینمون چینا که ایترسست گرُگوُن بخورمون ..
حکایت بی ره وابیدنمون منه تنگ ره باریکه ، منه بارون پائیز که دوهفته منه بیمارستان شیر خورشیری ، اداره مشلیمونه .. وو حکایت دوُیدور رجبی خدا بیامرز هم سیتون گدوم ..
ز همو سوو دی دام و بووم تی ترس ورداشتسون ، ایترسستن که بازم بی ره وابویم منه برف ، یا جونور بخوریمون ..

ادامه در قسمت بعدی ..

خدابیل ..

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت یازدهم _ 11

صحوو که تیامه واز کردوم دیدوم سر جام به خووم ،
یادوم وست که دیشوو چه گذشت ، اما جا کتکا دام هنی درد اکردن ، منی گوی لاشوم کفته بی ..
هر چه دام وام تعریف کرد ،گو : بیو ناشتا بخور ، جواوسه نیداوم ، ریمه کردوم او طرف ..
یه کم خیره نیشت بوم ، گوو : آلبرده صرفو ، زُم طلووکاری ؟؟
ای سی دل بووت نبی که گوو دونگآس ندی ، تازه یه طِل دی کفتومت ..
وری برو شرته بکن ، اخوم زقلِطه خردی . تو سیل کنُ چطو پوزسه چوک اکونه سیم ..
ناشتا نخردوم و چیانه کردوم به ور ، رهدوم مدرسه ..
منه مدرسه آقای خدا بشقی یه شر چی بوم گوو ، نصیحتوم کرد ..
گوو : جغله جان ، چرا ویرت را به کتاوات نمیدی ؟ مگر خدا زت برگشت کرده ؟
مگر نمی بینی پدرت شوون است ؟ او غلوه زحمت میکشه ،
چرا لبهات پندوو کرده ؟؟
گدوس : آقا اجازه ، دام ب پشت دست زی مین دهونوم ..
گو: خو ورت کرد ، دستس درد نکند ..اگر بجاس بودم ایلوارت را هم می جرنیدم ..
آخر بچه جان سی چه بخوت ظلم میکنی ؟ همه اونهاکه در این ملمکت برای خودسان کسی شده ان بچه عشایر بودن وملث تو ساعتها به ره پا میرفتن تا بکلاس برسن ، شاهت وضسون هم از تو بدتر بود ، چرا به آنها نمی نیری ؟
قواهت داره بگوین کر فلونی تمبلست و لا کتاواسه نمی گوشه !!
از امروز تو مفصر کلاسی و باهد مشقا بچهانه خط بزنی ..بلاکوم ز تمبلی دست ورداشتی .
مونه بگوی :))))
کتکا دام ز ویروم رهدن منی دنیا ز خوم بی ..که مفصر کلاسآبیدوم ..
دی ز هو به بعد یکم ریم واز آبی ، دی خجالت نیکشیدوم ، جغلیل مال حجی آقا هم دی مسخروم نیکردن ، سی خوم یه بَکی آویدوم ..
درسومم بهتر آوی ، دی صرف نیگرهدوم ، یواش یواش نورمه هامم بهترآوی ..
البت مهرجون هم کمک حال خووی بی سیم ،
ادامه در قسمت بعد ...

{ متلهای خدابیل : ای دا ، نم چه خردوم } قسمت چهارم و آخر..

ز صدا چرشت جغله و کیک و واک گلبارون پُوی مال کهنست ، بوینن چه خوره ..
گلُ منه ریتون دیدن جِغله تا گردن منه چهه مستراوو گیر کرده وو داره خوساخوس پرت و پلا کنه ..با دیدن صحنه همه بوو بردن که یه کاسه ای زیر نیمکاسه خوسو گلبارونه اما نفهمیدن گشتاس اوچوو چه کنه .
مو هم لیت وندوم منه ریس که همه بویننس ..
ملا زمون که آدوم دونادی بی ، زس پرسی ..
جغله می خدا زت برگشت کرده ، یو دو شوه که زحِشت نداریم زدستت . ایما وا زدست تو کویه فرار بکنیم ؟؟
بدوم جغلیل همیچو گِل بریزن سرت ؟ پ تو چه ز گلبارون اخواستی که چینو مال کند ، ایما گدیم تمناس یکی زمون مورده که چینو لیکنی ؟
به بخت پدرووم تا نگوی چه ز گلبارون اخواستی نیهلوم نیدرارنت ..تا خوو بوو بزنه کدت ..
جغله هم خجالت زیده ز وضیت خوس نه ترست حقیقته بگوو ، نه ترست بگوو ملاکه کافر دیدوم ..وابی چپون درو گوو ..
جقلیل مال هم گرهدن به تهمره دراوردن .. یکی اگوو : جاس گرمه بهلینس ، یکی اگوو : سی هوشس خوه عاقل ابوو .. یکی اگوو : تا صحوو بمهنه خوشکل ابوو ،
وو گرهدن به خندیدن ..
رهدن یه بیل اوردن سر بیل دادن دستس ، کشیدنس سهرا ..
جغلیل هم وستن ز دینس .. یکی آهای گل ایخوند بقیه هم دست ایزیدن وو جواوس ادادن .. ز در حووش هرکی هم رد ابی زنگل و درُگل واستاده بیدن وو در پوزاسونه گرهده بیدن وو کِل ایزیدن سیس ..گاله یه گاله ..
وو با خنده و شیط و شاط بردنس سر چهه شیشه ای ، دووا حموم بکنه تا ای گندِ ز کد خوس رَد بکنه ..
بعد ای ماجرا هرکه رهد به حونه خوس ..و تا نصم شوو همه کارسون خنده و تهمره درآوردن به گشتاس بی ..وو هر دفه صدا توپشت خنده ی دسته جمی ز منه یه حوش ای وریستا ..
وختی که خواستوم بخوسوم ، سرجا دراز کشیدوم ، که یادوم وست نقاوو زیر پیرنومه ، درآوردومس کردومس به سروم وو نشخه کشیدوم که فردا شوو چه بلائی سر گشتاس بیاروم ..ز بخت و اقبال بد خووم ابره ..
صحوو که دام ایا بیاروم بکنه .. تا پتونه ز ریم اوردآره .. شروو کنه به کیکو واک ، ای
دا نم چه کرومه خرد ..
پایان ..
امیدواروم که خوشتون اویده باشه ..
خدا بیل

{ متلهای خدابیل : ای دا ، نم چه خردوم } قسمت سوم ..

صحوو زی دم صَبق که گوسندون ارهدن به کهه مو هم ساک و چیانه ورداشتوم ز سر کهدون ویدوم به لم رهدوم حونه ، اَنکه تازه ز شهر رسیدوم ..
دیدوم دام دستاس به هویرن وو داره هویره شرشنه ..
تا دیدوم گردنومه بوسی گو: دا کیه بیدی ، همه امشو ز فرگت چُرط نکردوم ..
ار بدونی دیشو چه چرشتی وست بمال ، تا صحو هیشکی چُرط نکرد ..
نم ملاکه بی ، نم زخمون بهترون بی اخواست گشاسه وا خوس بره ، جغله هم واس درگیر ابوو یه دو چوو هم ملاکنه زنه .. زورس که به کر نرهد ، جقلنه بی هوش اکنه .. تا خواست جقلنه وا خوس بوره ، رسیدن ز غپس کردنس به در ...
گدوم : بازم خدانه شورک که گشتاس پهلونه ز دست ندادیم ..
او روز منه مال همس صحبت ز جنگ گشتاس بی با آژدهای هفت سر ..
دم غروپ دیدوم گشتاس گلنه اورد بمال ، ادونستوم کینه اِخو و هر شوو بعد شُوم خردن اِره پشت پنجره با گل بارون دودر کچیس تعریف اکه ..
منه تاریکی بکمینس بیدوم تا ز حونه زی به در ..
مو هم تروکستوم ز دینس .. وختی رسید ، گل بارون به انتظارس بی ..
تا همدینه دیدن شرو کردن به بوسیدن هم 18+ ..
مو هم رهدوم سر طوو بالا سرسون تا بفهموم چه تل دروهائی سی گل بارون اکنه ..چنون گرم بوسیدن هم بیدن که اصلا حواصس به بالا سرس نبی ..
بعد یوکه ز بوسه بازی سیر اویدن .. هر چه دلس خواست تل دروو کرد .. که چه کردوم و چه نکردوم ...
طی خوم گدوم : دردوم بوره بنات ..تازه یه دردی بت بزنوم که ره خوته گم بکنی ..
نقاوو کردوم منه سروم ، چراغ لیت هم گرنیدوم منه ری خوم ..
منه تاریکی تا لیته روشن کردوم ، گشتاس نیشت بالا سرس ، ملاکه کافر دید ،
فقط خوم ادونم چه بروزس ره ..
عینا بید شرو کرد به دک زیدن وو زونس قلف اووی ،
گلبارون که نونست جریان چنه ، بس گوو : جغله پ چطه ؟ پ سیچه پته پته وست بت ، چه سر طوه ؟؟
جغله هم ز مزگ سر شرو کرد به غارنیدن وو پسا پس اره ایوفته منه چهه مستراب ، دودرم شرو کنه به لیک و لاک کردن ..
مو هم جستوم پائین و رهدوم طرف حوش خمون ..

{متلهای خدابیل : ای دا ، نم چه خردوم } قسمت دوم ..

منه همیوکه جغله اوی وا هوش ..
از نوو اوو طلا دادنس .. هشتنس یکم جوون بگره .. تا بیا وا صدا ..
هیکلس وابی وا یه توک اوو ..عرق ز چار طرفس چیر اکرد .. وو تند و تند نفس ازی ..
رنگس وابی عینا چلواری سفید ..
حسنآقا دعا نویس گوو : هیشکی واس دونگ مده ..بهلینس جون بگره .. یو سر حال خوس نی .. ملاکها تازه ولس کردن هنی وا صرافت نوسته ..
یکم اوو زیدن به ریس ، وو دوسه نفری کولسه ولاندن ..تا یکم حالس جا گره ..
حسنآقا آروم بس گوو : گشتاس رودوم ، چه دیدی که ایطور آشوفته وابیدی ؟؟
جغله زام بسته هم نیشت دورتادورس که همه منتظرن بوینن چه وابیده ؟
گوو : نونم چه بی ، غیرا دونوم ا خواست گمَ بزنه سرومه بکنه منه دهو ن ، بخوروم ..
وو شرو کرد سیسون تل دروو کردن ، که تیاس تش منسون بی ، چیلس چنوو فراخ بی که سر آدوم اره منس ، دندوناس چنده سه دند بی وو خین زسون توک اکرد ،
سیلا نفتس چند در مشک بی .. گوشاس چنده باد بزن بی وو می داشتن ، سویلاس چی کلفتی دسته کلند بی ..
تا یونه گوو ، یه چکه چکه ای وست منه مال ..
حسنآقا دعا نویس ، همنه ساکت کرد تا سیسون تعریف کنه ..
گوو : ای مردوم آبادی ، جهندم ز حیونون ،جهندوم زمال ، ویرتون وا بچیلتون بوو ، یو ملاکه کافره ...
یونه که گوو ، پیا بی که ازی منه تیگ ، زینه بی که ریانه اکند ..وو بچه بی که اگریوست ..
تا دی مردوم ترسیدن ، دا دمس ..
گوو : بله .. مو که به امر خداوند رب العالمین خیالوم ز جهدم راحته ..
اما سی ایسا اگوم ..روز قیامت نزدیکه ..
دیشو نه ، پریشو خوو دیدوم که منه بهشتوم ، پام نهاده سر پام ، وو دِکیم زیده و بالش ، زمنه دریچه بهشت به جهندم سیل اکنوم ..
آقا تش .. آقا چومت .. انگِشت سُهر .. کامیون کامیون هیمه .. اینو سی کیه ؟؟
نیخوم دشمونتون بدوم ، اما ینو سی کیه ؟؟
یو نو سی تونه غرمساقه ، که وا بری منه تش ..
ای ملاکه کافر اویده که خوردارمون کنه ..
اوی که بگوو کل گوشتونوم . حواصتون بخوتون بوو ..
یونه گوو و ز حوش آغام بازعلی زی به در ..
مردومم با ناراحتی هرکه ره حونه خووس ..
مو هم هشتوم تا خلفت آوی ،
 اویدوم به لم رهدوم سر کهدون خمون گرهدوم خوسیدوم ..

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ادامه قسمت بعد ..