{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سی و نه _ 39

آقای خدا بشقی هرسه تامونه خواست تا درس و مشقامونه بُووینه وو خطسون بزنه .. دفترا مِنه دستمون .. واستادیم برابرس تا یکی یکی نیشت بسون وو خط سُهر کشی منسون ..

ز مونو مهرجون نیشت .. نوبت شیخل وآبی .. همیو که نیشت منه مشقاس ..

بس گوو : جغله این چه دس خطیه که تو داری؟؟ چرا همقُوو خلُوو پیت نوشتی ..

الصن قابل خوندن نیست ..

می بدبختی تو را گرفته ، اینها چنه که نوشتی ..

فقیر تا اوی نَم بگوو چه .. کُفت نال گوشس .. صداس ترکِشتس چنوو گپ بی که همه ساکت اویدن وو فقت نیشتن بُوینِن چه بی ..

دست برد خطکشه ورداشت .. حالا نزن به کت وو کولس ، کی بزن ..

شیخل فقیر هیچ دُنگ نیدا .. دستاسه گرهده بی .. وو خدا بشقی به خطکش یه هف هشتا قایُوم کُفت منه تنگه هاس .. وو بس گوو : این بار آخرت باشه اینطور انویسی ،

اگر یه کرت دیگه ببینم بَق گرزلگی بنویسی خطکشوو پرزه پرزه میکنم به لاشت ..

هیشکی نُطُوق نیکشی .. فقت ای نیشتن بوینن چه ابوو ..

یه شِر به مهرجون هم چی گوو : که تو چرا ازش نخواستی که خوشخط تر بنویسه ..

مگه باشون کار نمیکردی  ؟؟

بهت نگفته بودم که حواصت به درسوو مشق اینا باشی ؟؟

ز ترس یوکه خطکشیمون نکنه جیک نیزیدیم .. به رُقات واستاده بیدیم وو سرا وا زیر .. شیخل دستاسه نهاده بی زیر بغل ، وو توک ، توک حرساس ایدرویدن بِ گِل ..

خدا بشقیِ خدا مشناس .. منه اوو هوا سرد ، دیلغ وند بجونس .. ادونم چه کشید .. بروز خومم غلووه رهده بی ..

دستا آدُم داغ ابوون وو بی حِرص .. نتری انگستاته تکون بدی .. دیلغ اُوفته بجون آدُوم ..

تا یه چند ساعت دستات حرص نداره.. قلم بگری به دست ..

دفتراسه وند ری گِل ، بس گوو : دفتراته وردار ، برید گورتونه گُم کنید .. مهرجون کُت آووی که وردارسون ..

خدا بسقی بس گوو : مگه خودش دست نداره وردارسون ؟؟

شیخل خوس کُت آووی جور آدُما فلج ، جمسون کرد وو رهدیم سرجامون ..
اینو عادی بیدن .. چند دیقه بعد اگوی هیچ تفاقی نوسته بی .. هرکه مشغول کار خوس بی ز کُر تا دُهدر بروزس رهده بی ..

سی دل همیو کسی تهمره نیدرآورد ،  چینا که دُونست گی خوسم ارسه ..

ادامه در قسمت بعد ..

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سی و هشت _ 38

یه چند روو ایگوی دآلوو غضب کرده بی ..

گُلُوه گُلُوه برف ایکُفت به کول وو مازه ی زمین ..

غیرا دونم ز بال تش جُم نیخردُم .. گا تفاقی هم ایواداشتس .. اما ای دل ای باور مکن ..

از نُوو ایگرهدس .. ز بار پیش محکمتر ..هیچ ز خیالُوم نیره که بَوُوم با بیل منه برف ره وآز کرده بی ..

جور پی ساختمون .. که هر فک ایرهدوم منس دَوُر بِلام هیچ دیار نبی .. غیرا آسمونِ ایدیدُم ..

آسمون وو زمین اسپید .. جور میا سر دآلوو که حنا وو وسمه ننِهاده بوو به سر ..

بلاخره دالوو ز خر شیطون اووی به لم .. یواش یواش وآداشتس ..

آسمون پاک ، افتوو منس برچ ایزی اما اثرات دالوو بیدسون .. بچیل یه تیوپ تایر ترئیتول ..  جستن وو با ( باد )کردن بس ..

هَف هَشتائی .. کرُ وو دُهدر اوستیم به گرُدِس ..  سِر ایخردیم تا دُوون آبادی ..

آخرسم جور تماته منه صندُق ، تل ابیدیم سر یک ..

صدا هِرهِر وو کِرکِرمون ایره تا آسمون هفتُم .. طی خُم دیار ایگودُم ، دنیا همیطور ایمهنه .. اما همیطور نمند ..

منه ای مدت که سر کلاس نیرهدیم نه مو نه شیخل ز دست مهرجون آزادی نداشتیم .. مُعلم ایدونست که گاشد بعضی روزا ره نبوو بیوُیم سر کلاس ..

مهرجونه وادآشت که معلممون آبوو ..

هر روُ مشق ایدا بمون .. درسمون ایدا ، املا زمون ایگرهد ، تاروزیکه ره گوهشست وو دی ترستیم به ره پا بریم سرکلاس ..

 به هر بد بختی بی .. خمونه رسوندیم به کلاس .. اما خوری ز چادر کلاس نبی ..

تو نگوو باد زی بی چادر لورگنی منه یک ، لفنیدس وو با خوس بردس بی ..

یکی ز حضرات هم طوو کهدونه نها در اختیار معلما تا بچیل درس بدن ..

تا رهدیم داغل کلاس اگوی رهدیم منه قاش .. بوو پشکل وو میز بز سر ایکند ..

اسمس شریفس کهدون بی .. اما ز بوس معلوم اکرد چه استفاده ای زس ایکردن ..

به هر حال بوس یه طرف ، تاریکیس هم یه طرف .. هرچند یه چرا طوری گرنیده بی وسط کلاس وو با یه سیخ ز تیر سفق آویزونس کرده بیدن ..

اما باز سی جستن چیا واسکه دست پلوو بکردیم .. سایه قسمت لمی چرا طوری که آهنی بی سا ایکرد سرمون .. فقت تخته روشنا بی ..

اما باز جا شرکس باقی بی که سک وو سیلاس ز چادِر کمتر بی ..

منه ای مدت که ره نبی ایما بریم سر کلاس .. خیلی ز درسا وستن بی جلوو وو ایما واسکه برسم بسون ..

ادامه در قسمت بعد ..

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سی و هفت _ 37

تا سر شُم که خوسیدُم هیچ خوری نبی ..

صحوو که زخوو وریستادُم دیدم دِشمنت روز بد نبینه تا دم صحوو برف کُفت به کول بزمین ..وو هنیم داشت ایکوفت که یارب کس نبینا .. بی سروو صدا وو بی دُنگ ایوی بزمین ..

دام گوو کرُم تا آسمون لیز نگره مروو به کلاس ..

یونه اگون ششه دالوو ..

سرتالنه کشیدوم گدوم : دالو کینه ؟؟

گو : دا خُمم نیدوم دالونه .. دامم نیدس .. یونه ز ایوم قدیم اگون ..

احمد وو مُحمَد گوُو بیدن .. پر ز طیفونِ .. بارونه وو قروم تراقه وو اگوو : بچه به تهده کشیم دالو به چاله .

اما دالوو آرومه وو بی سروو صدا  .. هم در جواوو اگوو : رچ رچ دندون گذشت دل واکنم خش .. چومتی وا دست گروم عالم زنم تش ..

دی زیونا به بعد همس برف سرمایه ..

مونه بگوی ؟؟ ز خدا خواسته ، اگوی دنیا ز خُم بی .. رهدوم واستادوم منه برف ..

اگوی غوار سفید بیدن ..

اما ز بی دنگیسون بیشتر خوشم ایوی که بی نگفت تل ابیدن سر یک ..

پا که نهادوم سرسون تا ب زونی قِپستوُم منه برف ..

طی خم گدوم درد دالو بزنه منه جونم ..

ای دالو نبی واسکه بکفتوم ب ره پا تا سر کلاس .. منه چادرِ پر ز سَک وو سیلا ..هی دک بزیدوم تا خدا دونه کی ..

اما حلا سی خم هی برف بازی کنوم تا جونم بدرآ ..

اُوُف درد دالوو اُوو شربت با بریزه منه جونم ..

دام وی زی تک سروم .. گوشمه گره گو : چغله تُر نبجا می بدبختی گره منه که واستادی منه سرما هی دک ازنی بروو منه طوو بال تش تا بیام ناشتا بدومت .. گپ نوابیده که غیرزا درد سر چی دی نداری سیم .. ای سینه پهلی کردی وا منه ای سه زمستون چه حُلی بسر بگروم ؟؟ کی برت دوا حونه ؟؟ وا همیچوو ز بی کسی میری آلِ دندونا گپته بوره که منی کلمِ گرازن ..

رهدوم بال تش واستادوم .. دام راست ایگُود .. دک ایزدوم اما شوری که منه لاشُم بی .. نی هِشت لیز بگروم ..

دلوم ایخواست تا هر مجال که هوا رُوشنه منه برفا بگشتوم .. سِر بخورِم .. گِلوو بزنوم وو لِق بُازی بدرآ رُوم ..

اما دام نیهِشت .. ایگوی بام رِکِه کشید ..

دندونام بُن جیت گلیس کار ایکرد .. هر فک نیهشت بزنوم به دَر ..

یه چند روو همیطورنی یه دَنَر هی برف ایکفت بزمین ..

راسیاتس دی خسته وابیدوم ز بسکه منه طوو نزیدوم به دَر .. دلوم ایخواست بچیل جمآبون وا یک بُوزی بکردیم .. اما دایلمون نیهشتن بزنیم به دَر ..

دی یواش یواش داشتوم چی ایگودوم به دالوو که ایطور بی رهمون کرده بی منه طوو ..
بین خمون بوو یه مُست دار دشمونسم کردوم

ادامه در قسمت بعد ..

..{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سی و شش _ 36

روزا پس کله همدیه ایگودشتن ..

روزا تکراری اویده بیدن ، غیرزا ایرهدیم کلاس وو ایورگشتیم .. وو بیست ایگرهدوم ..

البت لوو دَکه زیدن منه برف وو سرما  بازفت یه دردیه که تا منه شرایطس قرار نگری .. نتری بفهمی اگمُ چه !!!

فقد علی پاکدل ادونه اگوم چه که خوس یه سال پیش از یوکه بروم کلاس منه منطقه شیمبار معلم بید وو کاملا ز اوو شرایط اطلاع داره ..

اما گمونم او موقع که علی پاکدل اووچوو معلم بید مو بچه ساوائی بیدوم وو کلاس نیرهدوم ..

به هر حال  منه اوو فصل سال سخت ترین موقع درس خوندنه ..وو هرکه ترسته بوو اوو فصله بنه پشت سر وو ز کلاس فرار نکنه ..ایطره سال درسینه بنه پشت سر ..

وو امنتحانا ثلث آخره بده تا یه کلاس بره بالا تر .. انده حرفسم نزن ..

چنوو بچه بی که ز ترس سرما وو شل وو شوو ، درسنه ول کردن .. وو دی نرهدن کلاس .. وو رهدن پا گله . .!!!  یونم بگوم : که ایر منه ای مدت که اول درسوم خوو نبی .. تا اوسوو که درسوم خوو اووی .. وو همس بیست ایگرهدوم .. ادونوم ایر ای تفاق نیوست ..(قِطی پشکلی ) برف اولی نه ، برف دومی .. دی سر کلاس نیرهدوم ..

وو سرنوشتی بیشتر ز شوون بیدن گله مَردوم نداشتوم .. هُونم ایر گیروم به وَست .

به هر حال یه روز که غلوه به سر شوق بیدوم ز بیست املا .. تا رسیدوم به حونه به دام گدوم : دا امروو املا بیست گرهدوم ..

دامم جور همیشه که معلوم بی هنی باورس نوابیده که دی الکی نیگوم بیست گرهدوم .. وو هنی ز سر ماجرا بیستا تقلبی که خُم اینهادوم سی خم .. هنی باور نکرده ..

بم گوو : دا رودوم بینوم هر روو اگوی بیست گرهدوم...

نَ که هنی داری جوور اوو دفه الکی بمون اگوی ؟؟؟ ..

دا بگوو جوون بَووم همه بیستا ز خمون ؟؟؟

گمدومس : دا می لیوه اویدی ؟؟ یوو موو .. یوو توو .. یوو هم  شیخل وو مهرجون ..

ای دونی باورت نیکنه بنگسون کنوُم ..

گوو : دا خم صد کرت پرسسون کردوم .. خوو نی هر دم هر دم ...  ..

گومس : خدا ز دست توو که آبروو آدومنه ادی دَم باد .. صد کرت پرس کردی هنی باورت نیکنه ؟؟

وا چه بکنوم که زُم قوول کنی ؟؟

گوو : بل صووه بووت بفشنوم ز معلماتون پرس کنه .. بینوم راست اگوی !!!

اوسوو دی زت قوول اکنوم .. گومس :    باشد ، قوول ..بفشنس .. طلا که پاکه چه منتس به خاکه ..

گوو : ای نداشتومت بینه چطور مثل ازنه سیمون ..تش نگرهده یوونه ز کویه آموختی ؟؟

دا روودوم بینی درس خوندن چندی خوه ..یادته روزا اول بزور ایفشنائیمت سر کلاس ..

ماشالله الان دی خوت آموخته درس آ بیدی ..بی نگوفت خوت اری پا درسات .. بینوم اگوی بیست اگری ..اما معلوم اکنه راست اگوی ..  یا دُرُوو کُنی ..

  ادامه در قسمت بعد

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سی و پنج _ 35

  صحوو زی زخوو وریستادوم .. چوئی ناشتا خردوم سی ظهرومم .. دام خردِنی نها سیم .. واستام تا بچیل وین ز دینوم .. روز سختی بی.. اَوور سیاه آسمونه عزادار کرده بی .. کندس آ باد که اگوی منه ری آدوم تش اگرهد .. ز شلاقه هوفشته سوز باد .. چکمه هانه چینیدوم به پا .. کافشنم تا آخر بستومس ، کُلهه هم نهام به سروم کیف کتاووینه هم وندوم بکول وو وستیم وا ره .. منه ره چنوو پاهام یخ زیدن بی که اصلا حرص نداشتن اگوی ز دولا کد به پوئین ، هیچ نبیدوم .. اصلا دک ازیدوم ز هوفشت سرما .. اگوی بدهکارس بیدیم ، ایخواست طلووسه زمون بستونه .. ز منجغا ره برفم گره بکولمون .. تا رسیدیم ب کلاس درس ..

باد چادر تکون ایدا که ایگودوم الان وا همه چی لورگنمون منه یک .. چنوو ای چادر تکون ایدا که اگوی یکی رهده بوو سر درخت کنار وو داره تینس ..همیطورنی جُم ایخرد وو برُ وو آر ابید .. ای چادر خدا زیده ..یه قِری گره بمون ، که هیچ تمومی نداشت ..
زنگ حساوو چنوو به شوق بیدوم .. که آقای خدا بشقی هرچه پرس ایکرد مو جلدی جواوو ایدادوم وو جور پر پروک جواوو حساووانه ایدادوم .. چه اضاف کردن .. چه کم کردن .. همه نه بلد بیدوم ..خدا بشقی خیلی خوشس اوی که جوواوسه ایدادوم ..هی بم ایکوو بارکلا خدابیل معلومه که خوو درس خوندی .. باریکلا . بردوم پا تخته یه چنتا هم بم گوو سی حل کردوم .. آخر سر هم به همه کلاس گوو سیم دست زیدن .. نیشتوم دیدوم مهرجون یه لوو خنده ری لواسه که معلوم بی منه دلس چه خوره .. ز اوو روز به بعد پیا ایخواست که ور خدا بیل واسته چنوو درسانه خوو یاد ایگرهدوم وو درس ایخوندوم که درسا اویده بیدن چی اوو خردن سیم ..وو روزی نبی که یا منه ورقه یا منه دفتر کلاس یه بیست نگروم .. البت مهرجون زرنگی کرد وو زیر بار بیستائیکه منه دفتر کلاس .. معلم اینها سیم .. نرهد .. وو فقد بیستا منه دفتر خومه قبول کرد .. با همی حال یه روز نیشتوم دیدوم قطی پشکلیم داره پُر ابوو .. دَرِسه گوشیدوم دیدوم ، دی جا نداره ..
مَل تا مَل پر پشکل اویده ..پشکلائیکه هر کدومسون یه بیست منس خوو بی وو پشت بند هر بیست یه بوس مهرجون :))))
نیشتوم بسون .. نیشتوم بخوم .. نیشتوم ب یو که تا پیش اِز ای پشکلا چه حال وو روزی داشتوم ..وو الان چه حال وو روزی داروم ..اول سی هیچکس ارزشتی نداشتوم .. اما الان یه طور دی نیرن بُم .. الان جور یه خانی احترامومه دارن وو دی منه کلاس هیشکی حتی سی شوخی هم بُم نیگوو صرفوو ..البت غیرآ مهرجون که وسته بی ری زونس وو چپ وو راست بم ایگوو سر گپ صرفوو ..
ادامه در قسمت بعد..