{ بیت عاشقانه به بیگ } طنز

سلام ای تیر بز دل نازک چال

اگون حرف ایزنی وا بهده کال

مو منه قاشوم تو منه باوینه هایی
مو نر وا بیدومه ، اما تو مایی

خدا ورداره با ای عاشق زار ،
بری با بهده هر رو مین علفزار؟

أیرکه بهده سیل مِستنت کرد ؟
یهو ورکند وِتوُو آوستنت کرد ؟

چ خاکی وا بریزوم من گلالم!؟
عزیزوم تیرِ بز نشمینه چالوم .

توخودت دونی مو عاشق ترنهاتوم،
هلاک سونوم وو مجنون پلاتم ،

تودونی آبرو خوم برده یم سیت،
تمام گله دونن مرده یم سیت.

أیر دَنگا تو معتادم نکردن !!
أیر چی بز علیدادم نکردن !!

ندونی بز رَشِن غم شیشه ای کرد !؟
خیونت رهن عشقن ریشه ای کرد !؟

ندونی ازسر اؤ قوم و خویشی ،
2ماهه بزعلوس وابی حشیشی!؟

خیونت ایکونی وا قوم خویشت ،
ک سر وازیر إوه فامیل پیشت؟

سر منقل بره لاش و کوارت ،
خیانت ایکنی وا خورزمارت ؟

یه تال از ترنه ها بورت نمهنه،
یه شونت دَر بره شاخت بکهنه ،

مو خو از جرگه هالوتم پدرسگ!
ز مالِ زینه هالوتم پدرسگ!

بیام پا نم خرت تا خو بتاسی!؟
کنوم شَل سُمبته سرپا نواستی!؟

2وارته گول خالا ریته خردم !
بوشخوم نازنینم گیت خردم .

نرو باگله سیت حرف ایدرارن .
توستون چُوو وَنون برف ایدرارن .

>>>>>>>>>
سراینده : نا شناس ..

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت شانزدهم _ 16

یه صحوو که آسمون خووبی .. ز ترس آقای نوروزی .. که مبادا اوقات تهلی درآره
وو تیاسه پر کنه بمون .. زیتر وستیم به ره ..
تا رسیدیم به رود خونه بازوفت همچوکه واسکه سوار جهره وابویم تا ز رُوو طا کنیم برمون ز وا روو ..
دیدیم صندوقیکه سوارس ابیدیم نیدس .. پیایلی هم که بَرو آرمون ایکردن زوا دره واستادن ..اما خوری ز جهره نی ..
شیخل بَنگ کرد : جهره چه وابی پ ایما حالا چطورنی بیاهیم زوا ؟؟
یکیسون گوو می کوری ؟ نی بینی تنافِس بُهرسته ؟؟ ایر ایخوین یوین زیوا .. وا زنین به اُوو رُوو .. ایر هم ترسین ورگردین ب مالتون تا بینیم کی راست ابوو ..
شیخل زتهمره بس گوو : آقای مهندس کی راست ابوو ؟؟
پیا فهمی که داره مسخرس ایکنه .. گِرو جُم کرد سی بَرد ، ورداشتس ..
گود : جغله موری ، ز اول صحوو خین خدا ره منه دلوم ، 4 تا گوسند زم وست منه اوو ، وا صندوقی اوو بردسون تازه ب همی کوچوک زنوم تک سرت که جور مرغ سر کنده پرو پیت کنی .. گمآبوو آلبرده نجست ، مو خوم این خین پر دلوم ، یو واستاده او تک هی وام دی بلال اگوو .. رَوو شرته بکن تا نویم سیت ..
مهرجون به شیخل گوو جغله تری ندیمون ور کوچوک ؟ می نی بینی اوقاتس تهله ، هی واس یکه ب دوو نکن ، دی ب کلاس نیرسیم ، ایر هم بزنیم به اوو .. منه ای هوا سرد و اوو برف تازه اچهمیم ، یا سینه پهلی کنیم یا پیرونی .. بیوین ورگردیم به مال تا بنیریم چه بوو ..
گدومس مهرجون می علقته ز دست دادی .. ایما دیر ارسیم سر کلاس آقای نوروز شهیدمون اکنه ای نرهدیم چه وامون اکنه ؟؟
گوو : عیو نداره تازه راستس اکنوم بهل ..
بنگ مهندس کرد ؟ بس گو : توخه بینی ایچوو گیر وستیم ، ایر رهدی به مال حجی آقا روو طی آقای نوروزی بس بگوو حال حکایت چنه .. وو سیچه نرهدیم سر کلاس ..
به قیض بس گوو : صحو تا حالا واستادین او طا ، هی مسخروم اکنین ، حالا بروم طی معلم سیتون اجازه بگروم ؟ کهه میر زی تنگ چل خوتونه آقای نوروزی ، ایر دستوم رسی به همو جغله وا لنگسه گروم جور تیله سگ پردس اکنوم منه اوو ..سیس اگوم !!
مهرجون بس گو : ای دردت زی منه تشنینم ، قربونت اویدوم ، بچه بی ، یه چی گوو ،
می تو شنبدی نیدی که یوی طی بووم زس میشو بز استونی ؟؟ مو دهدر اسدلا هدوم که چند رو پیش ویدی واس مامله کردی ، چنتا بز حول ، وا یه چنتا میش کِری استیدی زس ..
تا یونه بس گوو ، یکم آروم آوی ..
گوو : ای سی دل بووت نبی سی همو جغله اگودوم ، باشط حتما بس اگوم خیالت راحت ..به بووتم سلام برسون بس بگوو میش چاله وا بره ایخومس چن روو دی که پیل وی منه دستوم ایام برومس .. ایساهم ورگردین بمال تا بینیم کی جهره راست ابوو ..
ادامه در قسمت بعد ..
خدابیل "

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت پانزدهم _15

ز بچیل تازه ز مار آویده سیتون بگوم ، که هرکاری کردوم بووم اسمس یکیسونه ننها قپونی ..
گو : چینا که مرحوم باوا گپمون اسمس بنگشتی بی ، اما بس اگودن اغوو .. اسم یکیسونه اینیم اغوو ، اسم یکینم ایهلیم بنگشتی ..
هرچه دام بس گوو : که ای بچه ز سر شوق یه اسم سی گوس نهاد ، دلسه مشکن ..
بیوو گوش بگر ، حتما خدا یه چی نها بدلس ، که وا نوم ای بچه یوو بوو ، فاده نداشت ..
بوومم بس گوو : خدا یک ، بنده دو .. الصن حرفسم نزن ، همیو که خوم گدوم ..
دامم بس گوو : حالا که ایطوریه خیلی خوو ، اما ایر ای بچه گریوست تا سکه برد بدل خوت وا ارومس کنی ..
تا دام یونه گوو موهم نهادوم وا گریوه ..هالا نگریوو ، کی بگریوو ..
اما فاده نداشت ، حرف حرف خوس بی ..
هو که کوچیرتر بی بس اگودیم بنگشتی ، هوکه گفتر بی بس اگودیم اغوو ..
بعد یه هفته هم دا مهر بانو اوو هفتنه هم رهد کدسون ،
با هویر پلارسون کرد .. دست برد تیاسونم گُشی ، دست کرد منه چیلسون سق دهونسونم ورداشت .. یه مست چربو چلیسونم کرد ، بعدم قنداق پیچسون کرد وندسون منه تهده ..البت یکی یه بلور هم نها وا یه قِطی سی اوو میز سون .. مو هم هی نیشتوم بس بیننوم چه کنه .. بعدم یه مست دینشت و ذاک هم وند به تش وو هی یه چیائی اگوو و هف اکرد بسون ..
یه مست مُهره فهمه و دک و دعا بست کدوسن .. که زقضا بلا و جک و جونور بدیر بون..
اما بچیل که غلوه جمو جیلا کردن و تیاسون ذل بی .. بسون دیار بی چه هفینی زسون ادرا .. ز خوم بدتر :))
به شیر دام که رحم نیکردن هیچ ، شیر گایلم ایخردن . چنون هفین بیدن و اشکموو
، عینا رویز همچی ایخردن ..
هرچینه گرهدن بدست ، ایخواستن گم بزنن بس ، طی خوم گدوم ، ای داد صووه کی ز غپ یونون جون سالم بدر بوره ، کی وا اشکم یوننون سیر کنه ؟ هر چی داریم وا بره منه اشکم یونون ..
بخوم گدوم : ای یه روز زخوو وریستادی دیدی همجا سیاهی ازنه هیچ نترس یا منه اشکن بنگشتی هدی ، یا اغوو ، ز ای دوحال خارج نی
ادامه در قسمت بعد ..

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت چهاردهم _ 14

یه هفته ز منه توو {اتاق} نترستیم بزنیم به سهرا زور برف ..
بعد یه هفته که آسمون جا گره ، تیغشت افتونه دیدیم .. وا جغلیل جم آبیدیم دم مال پلاستیک انهادیم زیر پامون ، سِر ایخردیم تا منه دره وو با برف ایزیم به سرو کول هم .. تا پسین همیو کارمون بی ..
اما صووه ترینس رهدیم سر کلاس ..اوسو که رسیدیم ، دیدوم جم جمه آدومه در کلاس ، وو هرچه پیا منه مال حجی آقا بی جم آبیدن ..
تو نگوو منه ای یه هفته که ز آسمون برف ایزی ، کسی برفا سر کلاسه نرُفت ،
توو هم کِلی بی .. پلوفست ..
ز همو روز بدبختی ایما هم شروو کرد .. یه چادری زیدن سیمون بجا کلاس ،
پُر سیلا پلیته وو ز هر طرفس که بگوی فیس باد ایوی داغل .. ری زمین هم اینشستیم ، زمین هم سرد ، عینا منی اگوی به سهرا درس اخوندیم ..دک ایزیدیم جور ... خر . دشمنتون روز بد نبینه ..
آقای خدا بشقی فقر که توو {توان} سرمانه نداشت وو تا الان سرما چینو نید بی ..
اوو ز سرو نفتس چیر ایکرد و هر دمون پریک و پریک ، ایوشقِست .. هپشوو ..
یه علادین خراوه هم اوردن ، که کم معلَما بی ..
اما یه چینس خوو بی که خمو مهرجون کِل یک اینشستیم :))
تا نیشتوم بس اگو چته ؟؟
یواش اگودوم : سردومه :((
اگو : عیوو نداره ، خوته بدیسن کدوم تا گرمتآبوو ..
مونه بگوی :))
آقای نوروزی هم که منی هیچ رحمو مروتی منه لاشس نبی ..
ز روزیکه کلاس پلوفست ، اِخلاقس بد بی ، بدترآبی .
جور سگ بامون رفتار ایکرد ..
دغ دله خوسه سر ایما خالی اگرد .. چنو بی رحم اوی بی ..
انگار تصقیر ما بی که کلاس پلوفست ، اخواست توُلسه ز ایما بستونه ..
ز ترس یوکه منه سرما کُتک نخوریم ، نیم ساحت هم زیتر ارسیدیم ..
اما سی کتک زیدنمون احتیاج به بهونه نداشت ..کافی بی دیر جواوسه بدی ..
تمبلی و صرف گرهدن بماند ..
ادامه در قسمت بعد ..
خدابیل

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سیزدهم _ 13

روزا به سختی ایگودشتن ، هوا هم چنون سرد اوی بی که همه چی یخ زی ..
منه یه شوو سیاه زمستون که باد و برف اگوی تمومی نداشت ، دام ایخواست بزاهِه
اشکمس اوی بدرد ، وو جور مار پیت ای وراوورد ..
موهم واس ایگریوستوم ، گدوم دام ایخوو بمیره ..بعد دام دی کی زفتوم ایکنه ؟؟
طی خُم فرگ ایکردوم ای دام مُرد ، بعدس بووم اره زینه استونه ، بعد مونه ایده به کی ؟ اوسو معلوم نی چه بروزوم ایاهه ..
دام به قیافس معلوم بی که لاشس پُر درده ..
بُم گوو؟ خدابیل رودوم مگریوو کروم ..پ سی گریوی ؟
گدومس دا قربونت اویدوم ، ایخوی بمیری ؟
گو : نه دا ، خدا اخوو یه همبازی خوو بت بده ، دلت اخوو کر بوو یا دوهدر ؟
گدومس : مو دلوم اخوو گوو داشته بوم .. اسمسم بنیم قیپانی ..
دام گوو : کر پ قیپانی چنه ؟؟ نکه قپونی خمونه اگوی ؟؟ انکه یو ملا درسخوندمونه .. ای درس نخونی .. آل سر گپ ته برا که منی بز خوئیدسه ..
راست اگوو آقای نوروزی سرومه به قیچی ، لیش زیده بی ، همس گر گری بی وو گمی گمی ..
بووم ره دا مهربانونه با خوس اوورد طی دام ، که ناف بوومم خوس بری .. منه مال هر که بدنیا اوی بی ، خوس نافسونه بریده بی ..سی همیو همه بس اگودن ،
دا مهربانو ..
صحو که وریستادوم هنی برف ایزی ، صدا هوفشت باد یه دمون قط نی بی..
زنگل مال همه جمابین طی دام وو بوو برشتوک غلوه خوشمزه بی ..
ز شوق یوکه بینوم خدا چه سیمون راس کرده ، ب جسته رهدوم طی دا مهرجون ..
تا دیدوم بُم گوو : هووی جغله سر تور توروو ..
بیو که خدا یه جفت چوو پشت شون بت دا ، دی خوت تی نا ( تنها ) نیدی خدا یه جفت گوو لیش جور خوت بت دا ..
اسم یکیسه نهادی قیپانی ، یکی هم بجور سی اویکی ..
وو زنگل همه نهادن وا خنده ..
ادامه در قسمت بعد ..