{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت چهل و یک - 41

یه چند روزی گُودشت ..
شیخل غلووه به تنگ بی .. هی بم اگوو : وا یه دردی به روز خدا بشقی بورم که ز خیالس نره ..
فقد بین خمون بوُو که ای بگوش کسی رسی صاف اینس منه دست خدا بشقی ،
حتی به مهرجون هم نگوی که وام جر ای کشه ..
بس گدوم : کُر اَیَر فهمیدن شهیدت اکنن . می خدا زت ورگشته ؟؟ ز خر شیطون بیو به لم .. بینوم یه کاری کنی همنه بنی وا کُتک ؟؟
فقیر داغ زس ورداشت بی ، وو تصمیم گرهده بی که هر طور اویده یه دنگی بروزس بووره ..
منه یه دو سه روز بعدس که طی خم گدوم شیخل همه چینه فرآموش کرده وو دی
زخیالس رهده !!
 یه روز که درس تموم کرد ، چیامونه هم جم کردیم نهادیم منه کیفامون .. تکلیف روز بعد هم بمون دادن ، ز منه کهدون زیدیم به در وو هرکی ره به یه طرف ..
 مُُعلما هم ز منه کهدون زیدن به دَر ..
 یه دفه دیدوم یه صدا تِر پِشت اوید ، وو یه صدا آخ وریستاد ..
وو خدا بشقی زونی زی ری برفا ، با دو دست هم پَس سرسه گرهده وو هی نییره به دستا خینالین !!
 طی خم گودوم : ای داد بیداد !! که شیخل کار خوسه کرد ..
اونو که رهدن ، هیچ .. هرکی هم نرهده بی همه جم آ بیدن دورس وو خین زس نیواستا .. اگوی گوسندی بی که سرسه بریده بون خین زس فواره بست ..
 هرچه تی ، تی کردوم شیخلنه نیدوم .. دی اطمینون حاصل کردوم که کار خوسه ،
 پیانه به بَرد زید وو فلیک بست ..
 همه مات منده بیدن که چه وابیده ؟؟ وو هی اِغارنی که : آخ کُشتنم ..
برف زیر پاس تمام وآبی سُهر ، سرنه کُت کرده بی وو خین ز منه ریس تُک ایکرد ..
آقای نوروزی حُوول وست بی بس ، نوُنِست چه بکنه ..
ورداشت بردس طرف حونسون .. ایما هم ز دینس ..
 منه رَه ، هرکی هم اِدیدس ، پُرس ایکرد که آقای خدا بشقی چسه ؟؟
 وو ایوست ز دینس که بوینه چه وآبیده .. اَر مونوم نصم آبادی لیلکِستِن بس ..
 وو هرکی یه چی اِگوود .. یکی اگوو دی جون زس به دَر نی بَره .. یکی اگوو دی وا پیائی نی بوو منه پیایل .. یکی اگوو داغوم سیس پیا خیفی بی ،
 زنگل هم هرکی ادیدس یه شر اکوفت منه ری وو اگوو : ووی ووی چه بروز پیا مردوم رهد ؟؟
مهرجونم دستمه گرده بی و کشیدوم ز دین خوس که گُم نوابوم منه جمعیت ..
بردنس منه طوو وو یه دو سی نفر هم فشنادن زدین حسن آقا که خورس کنن بیا بالا سر خدا بشقی تا ز دست نرهده ..

ادامه در قسمت بعد
خدابیل "

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت چهل _ 40

بعد داستان شیخل که چطور ز دست آقای خدا بشقی کُتک سفتی خرد ..

دی منه نوشتن خیلی دقت ایکردوُم ..

وو همیشه حواصُوم جم بی که خلوو پیت ننویسوم که دردیکه بروزس رهد به روز مو هم نره .. همی مسئله باعث اووی که خطومم خوو اَوُوِه ..

سخت ترین روزا عمرُوم منه همو مدت بی که هیچ وخت خیالس ز ویرُوم نیره .. که چه روزا سختینه نهادیم پشت سر ..

که امید وارُوم دی ری وا پشت نکنه .. بره هرجا که میلس اکشه ..فقت سراغ مو نیا .. راستی اگوم ای کاش زندئی آدُم مِلث همی دستگاها هد که فیلم نشون اده وو هرجاسه نی خووی ازنی ری دکمه جلووبَر .. ای برس جلوو .. ز همی دکمها داشت .. تا هرجاس که بت سخت ای گودرته .. بزنیس بره جلوو ..

اما می ابوو ز دست روزا سخت فرار بکنی ..

ای یوو بَخت ایمانه .. که ایزنس ری دکمه اسلوو موشن که خوو جرز بُوونه منه جوون آدُوم .. خلاصه بگودرتیم .. منه اوو روزا خدا یخچالسه نهاده بی سر درجه آخر وو هرچیکه تیت ارِکِست بِس .. رِچلَک بَست بی ..

بقول دام برد شق ای ورداشت ز سرما ..

موکه ز همه کوچیرتر بیدُوم وو بقول خمون نازلوو هم بیدوم .. امسال هم اولین سالوم بی که ایرهدوم ب کلاس وو هنی عادت نکردوم بی ، به ای شرایط .. خیلی سخت بُم ایگودَشت .. گا وختی هم منه ره زسرما ایگریوستوم ..

جهندم ز سرما .. تازه بعد یکی دوساعت پیاده به ره پا کفتن منه برف .. واسکه کتک هم خوریم .. یو ظلم گرون بی ..

یکی نبی بسون بگوو : لا مَهصوو ، می خدانه نی یشنی ؟؟ می به کافر رسیدی ؟؟ اویدین بچیل درس بدین ؟؟ یا عذاووسون بدین ؟؟ ترا به نون وو نِمکت که هیشکی رُهسه نکند .. چینوو وا بچیل رفتار نکنین ..

یکم رحمو مروت داشته بوئین .. بِگر بچیل خوتونن .. الصن بگر بچه یتیمن !! وا باسون ایطور رفتار بکنین ؟؟

ادامه در قسمت بعد ..