{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت بیست سه _ 23

اوو روز با کتکائی که ز دست آقای خدا بشقی خردوم وو بیستائیکه پشت سر یک گرهدوم ، باعث اوید که بچها کلاس دی بچشم یه تمبل صرفوو بُم نی نیشتن ..

همه تحویلوم ایگرهدن ،  همه ایخواستن که وام تعریف کنن ، خردنی بُم تاروف ایکردن ، نونوم دلسون ایسوو سیم یا بیستا کار خوسونه کرده بیدن ..

خلاصه که چنو بُم خوش گذشت که کتکا فراموشوم اویدن ..

اما بیشتر ز همه مهرجون ویرس وام بی یه دمون زُم غافل نی بی  .. معلوم بی که منه دلس چه خوره ؛ با همیشه فرخ ایکرد ، غلوه بُم توجه ایکرد وو غیرا مو با کسی کاری نداشت .. تمام فِرک و ذکرس اویده بیدوم ..

حس حال خوی داشتوم ، چنو که دنیا و زندئی سیم شیرین اویده بی . خیلی وخت بی که ز دین ای حال و هوا بیدوم وو دوست داشتم مهرجون فقط مال خوم بوو وو فقط بخوم توجه کنه و الصن کارا کار کسی نداشته بوو .. بقول خمون افتوو رهد هموچوو که دل دُز ایخواست

مو هم ز خدا خواسته الصن لِق بازی نی دراَوردوم ، چنو خمه جدی گرهده بیدوم که ایگوی بلانسبت احمدی نجات بیدوم .. وو هیشکسه تحویل نیگرهدوم ..

فقط مهرجون .. که مهرس بجونوم بی ..
اوو روز پی ( فنداسیون ) زندئمه کندوم وو یه دیفار ری گذشتوم کشیدوم ، که تکلیفوم وا خوم معلوم بووه .. وو ری به آینده ، که دونسته بوم اخوم چه بکنوم ، تازه خومه جستوم بی وو تکیفوم با خوم معلوم اووی بی که ز ای دنیا چه ایخوم وو ز یونا به بعد هدفوم منه زندئی چنه ..

گدوم خدا بیل : تا امروز هر چه بیدی تمام ، هرچه خرابکاری کردی ، هرچه تمبلی در اوردی ، خلاص  .. ز یونا به بعد فقط سی بدست اوردن یه چی زندئی کن .. فقط مهرجون ..ترستی بیست بگری ترستی کتکا خدا بشقینه تحمل کنی .. پَ هر کار دیه هم تری انجام بدی خوته قاوول نشون بده ؛ کاری نکنی که مهرجون خجالت بکشه ؛ کاری نکنی که خنده زار دُرگل آبوو  .. کاری کن که بت افتخار بکنه وو سربلندس کن جلوو همه ..

اوو روز 1/1/1 بی سی خدابیل ..که تصمیم خوسه گرهده بی وو تکلیف خوسه وا خوس روشن کرده بی .. که ز ای دنیا چه ایخوو وو دنیا وا  سیس چه بکنه ..
بهر کیفیت منه دنیای بچه ای خمون ، داشتیم مدیریت ایکردیم آینده و زندئیمونه  .. غافل ز یوکه تازه جنگینه شروع کرده بیدوم که نونستوم چه حریف قدری ری بریمه وو چه قهار وو چه بی رحم .. که پیش از مو چکارا که نکرده بی وو چه خینا که نرخته بی ..
گوو اَر پیائی واست سر درَک ..