{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت بیست _ 20

دام ز خدا خواسته دی نهشت وا امون یه زمندی بزنیم ..
دی گرهدمون بکار ، مهرجونه واداشت پا بچیل ، خوسم گرهد به هویر شرشتن و نون پُهدن ، مونم یه دم فشنا طی زیاتی ، یه دم فشنا طی مولکی جون ، یه دم فشنا طی خدابس ..
آقا چکار داری تا پسین چار قِر مالِ بُم دِر دا ، چنو زمند آبیدوم که گوی هیچ جون کد لاشوم نبی دی ویدوم پُورستوم طی مهرجون که ویرس وا بچیل بی ،
بی نُواره وستومو سرومه نهادم ری پاس و یه شِر زمندی زیدوم ..
خوو که عاجزیمه زیدووم بس گدوم مهرجون تو هم خوو دونی بچه داری بکنی هااااااااا
گوو : پ چه ؛ دیاری گودی گوو ددیلومه کی گپسون کرد ؛ دام ؟؟
گومس : بنظرت تو هم طری دوقولو بیاری سی مو ؟
اولس خُوو نفهمی چه بس گدوم .. بعد که دو ریالیس وست اولس یکم آروم بی ؛ بعد یکم تیاس گوهشستن ؛ بعد خیلی بیشترتر گوهشستن ؛ بعد قیافس سُهر اَوی ؛ بعد زرد آوی ؛ بعد کهوو شد ؛ بعد سیلا نفتس وآز اَوید وو تند تند هَنَس اِزی ؛ بعد عینا قطار که دی بکنه ؛ دی ز سرس و نِفتسو ؛ گوشاس زی سهرا ؛ چنو که ترسستوم ز قیافس ؛ چنو که جوش اورده بی ، طی خُم پشیمون اویدوم که یو چه حرفی زیمس ؟
اما دی فاده نداشت پاله دوو نهِ چپ کِرده بیدوم وو کار ز کارگه گودشته بی ..
جاتون خالی ، به دودستی تا جون داشت زی دَرز تیگوم ،
دستاسم چنو سنگین بیدن که تیام اخواستم ز جاسون بفیچن سهرا ..
چنو که وَر تیام سیاهی رَهدن وو منی بنگشتون دور سروم لِر ایخردن ..
بُم گوو : ای خاک هف چاله منه سرت ، البرده کُهمیر زی سر گوردت ، باوازهد کنوم نهلت ز یو گپ تر نوآبوی ، امیدواروم یه جفت سَلَطان نرو لاس بدرا منه گِلیت که همی حرف نزنی ؛ امیدوارم تریتول وا دیس 40 پر ز ریت رد آبوو ؛ که همی حرف ز دهونت فراخت نزنه دَر !!
آلبرده چنوی مو سی تو دوقولو بیاروم ؟؟
دیدوم ایر بخوام شل بکنوم تازه امکانس هست بره وِ دام بگوو ، اسوو به تیر نون پزی لاشمه کهوو می کنه .. زیمس به پروئی ؛
گومس : خو عیو نداره تکی تکی هم بیاری خووه !! قول اکنوم ..خوته ناراحت نکن !!
حواصوم بی که لواس اخواست به پوکه به حنده اما خوسه واداشت ؛ طی خُم گدوم خواوو به خیر گودشت ..
بُم گوو تو بنیر جغله بی اُبروو چندی هم پر روئی درآره ؛ هیچ زِسم کم نیکنه ؛ طی خوس اگوو صحوو مو بس شی کنوم ؛ جغله صرفوو ..
ایر مهندسیته گرهدی تا اوسو مو هم شی نکرده بیدم ؛ یه جغله خوی هم ز اَوُو دِراویدی ؛ یه حونه هم راست کردی به چمنگلی یا مُووُرَز ..؛ تا اوسوو بینیم چه بوو ..
اما نا امیدت نیکنم ، دستته بگر !!
تنگومه گوشیدوم ؛ دیدوم ز بالِ چاله دوتا پشکل ورداشت نها منه دستوم .. گوو بیا فعلا یونونه زفتسون بکن ..
منه همیو ،دام وی داغل دی مهرجون چه کرد ؛ بس گو : دوهدر همونه چه بی نهادی منه تنگه کروم !! پشکلن ؟؟
گدوم ای داد بیداد ، نکنه دام همه چینه اشنوفت ؟؟ قلبوم تند تند ازی ، لاشوم آوی یه توک عرخ .
با لتماس نیشتوم به مهرجون به تیام بس گدوم دردت بزنه منه جونوم بدام نگوی چه بت گدوم ؛ تازه به تیر خلاصوم اکنه !! انگاری که ز تیام خونده بوو چه بس گدوم ؛ جلدی به دام گوو : ها کیچی پشکلن !! خدابیل اگوو مو تروم یه جفت پشکل بنوم منه دهونوم !
نهادوم منه تنگِس گدوم بیا ای راست اگوی بنه !!
دام نیشت بوم : گوو ای حول قرا پزون منه سر مو که کر نیاروم ..
اِی نداشتومت .. اَیر شیرومه بدادوم به یه تیله سگوو بهتر بی ..
یتیم آویده پشکل اخوری ؟؟؟
گدومس نه دا داشتوم باس شوخی کردوم ..
دام گوو : ز ای کُل دیم بریده هرچه بگوی ایاهه ؟؟
وو زی به در ..
دام که رهد یه نفس راحتی کشیدوم ..
بمهرجون گدوم : ای دردت زی منه تشنیم خوو کردی به دام نگودی ..
گوو : صرفوو ایطور که تو وا تیات التماس کِردی دلوم سُهد سیت ؛ گدوم گُنا داری ..
کچیمم خوو عحصاوو نداره گدوم تازن تیرنون پزینه پرزه پرزه کُنه کد لاشت ..
پ مو دلوم ایا تونه بنوم وا کوتک ؟؟ تو خوو شیرین زونومی وو کُت آوی منه ریمه بوسی ..
مونه بگوی :)))))))))))
داشتوم ذوق مرگ ابیدوم ..
گوو : حیف زخوت که صرفوئی .. ایر قول بدی که درست بخونی .. هر بیست که بگری یه بُوست اکنوم .. شایدم شی کردوم وِت .. به نشونی همی پشکلا ..
>>>>>>>>>>>>>>>>
ادامه در قسمت بعد ...