{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت یازدهم _ 11

صحوو که تیامه واز کردوم دیدوم سر جام به خووم ،
یادوم وست که دیشوو چه گذشت ، اما جا کتکا دام هنی درد اکردن ، منی گوی لاشوم کفته بی ..
هر چه دام وام تعریف کرد ،گو : بیو ناشتا بخور ، جواوسه نیداوم ، ریمه کردوم او طرف ..
یه کم خیره نیشت بوم ، گوو : آلبرده صرفو ، زُم طلووکاری ؟؟
ای سی دل بووت نبی که گوو دونگآس ندی ، تازه یه طِل دی کفتومت ..
وری برو شرته بکن ، اخوم زقلِطه خردی . تو سیل کنُ چطو پوزسه چوک اکونه سیم ..
ناشتا نخردوم و چیانه کردوم به ور ، رهدوم مدرسه ..
منه مدرسه آقای خدا بشقی یه شر چی بوم گوو ، نصیحتوم کرد ..
گوو : جغله جان ، چرا ویرت را به کتاوات نمیدی ؟ مگر خدا زت برگشت کرده ؟
مگر نمی بینی پدرت شوون است ؟ او غلوه زحمت میکشه ،
چرا لبهات پندوو کرده ؟؟
گدوس : آقا اجازه ، دام ب پشت دست زی مین دهونوم ..
گو: خو ورت کرد ، دستس درد نکند ..اگر بجاس بودم ایلوارت را هم می جرنیدم ..
آخر بچه جان سی چه بخوت ظلم میکنی ؟ همه اونهاکه در این ملمکت برای خودسان کسی شده ان بچه عشایر بودن وملث تو ساعتها به ره پا میرفتن تا بکلاس برسن ، شاهت وضسون هم از تو بدتر بود ، چرا به آنها نمی نیری ؟
قواهت داره بگوین کر فلونی تمبلست و لا کتاواسه نمی گوشه !!
از امروز تو مفصر کلاسی و باهد مشقا بچهانه خط بزنی ..بلاکوم ز تمبلی دست ورداشتی .
مونه بگوی :))))
کتکا دام ز ویروم رهدن منی دنیا ز خوم بی ..که مفصر کلاسآبیدوم ..
دی ز هو به بعد یکم ریم واز آبی ، دی خجالت نیکشیدوم ، جغلیل مال حجی آقا هم دی مسخروم نیکردن ، سی خوم یه بَکی آویدوم ..
درسومم بهتر آوی ، دی صرف نیگرهدوم ، یواش یواش نورمه هامم بهترآوی ..
البت مهرجون هم کمک حال خووی بی سیم ،
ادامه در قسمت بعد ...