{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت دویوم - 2

بچیل مال حجی آقا که دیدن مستوم بی بخوم پای نهادن وا خنده و تهمره درآوردن بوم .
دست بر قضا آقای نوروزی دیدسون و شُکنی بسون که : چه ز طولف ساوا زام بسته میخوین چاس دارین ایر خودتون بجاس بودین چمیکردین .. و ز ای حرفا که دی همه ساکت آبیدن ..
اوی طیم ریمه بوسی بوم گو کروم اسمت چنه ؟
موهم که سکه بردوم بی بدل با همو حالت بس گدوم : خو خو خدا ..
گو چه خدا ؟
گدوم : خو خو خدا اااااااااااااااابیییییییییییل ..
گو ای خدا نهلات جا کی واستادی حالا بدوم کی تمیست بکنه تیع چندی هم مسته خونه آباد ..
و دستومه گره بردوم طی مولکی جون زینه صحاب خونه آقای معلم که کرس کلاس دوم بی .
خلاصه هر طوربی جموجورم کردن و فشنام مدرسه ...
پسین که برگشتوم بحونه خمون ، عاجز و دل اشکنده و نا مراد . دام تا دیدوم بوم گو دا رودوم تو اسوکه رهدی شولار سوز بپات بی یو رنگس زرده نکنه ریمه سیا کردی مستی بخوت ؟
و نهادوم وا گریوه ..
و شوم نخرده خوسیدوم تا صوه ترین که دام بیاروم کرد و از نو ایخواست بفشنوم مدرسه که خین رهدوم که مو نیروم مدرسه ..
بومم گو : زینه چا بچه اخوی سیچه بچنه ازیت اکنی بهلس ..
 می مو نرهدوم مدرسه چی زوم کمابی ؟ یا زندئیم سرو سامون نداره ؟ یا کمو کرسی دارین ؟ ..
سی اولین بار دیدوم دام واستا منه ری بوم و غارنی سرس ..
خوت که بی ساواتی اخوی بچه هم بی ساوات درا ؟ اخوی نشونیس کل خوت ؟ اخوی فشنیس پا بزگل مردوم ؟؟
 ایر الان بچنه نفشنادی مدرسه گلِن نفت ریزوم کد خوم ، تش انوم بخوم و حونه زندئیت ..
بوم مات مند و هی نیشت بدام که سی اولین بار و آخرین بار سی دل مو واستا منه ریس و یه لو خنده ای دا و یواش گو : په ای حونه زندئی بی تو چه فاده داره ..
و ریستا آماده وابو بروم مدرسه ..
-
بقیس در قسمت بعدی !! قسمت سیوم
قسمتا خوس منده دنبال کنین