{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت اول

اسو که درس ایخونیدوم منه مال خمون جور الان کلاس و مُوعلَم نداشتیم .

واسکه به ره پا بریم بمال حجی آقا که یه ساعت و نیم پیاده روی داشت ،
جادسم لیش بی و پر ز خطرناک .
روز اول بی و دام و بوم سر شوق بیدن و بُم فیس ایکردن و نازومه کشیدن موهم قند منه دلوم اوُو ابی که هی نازومه اکشیدن .
دام رختانه کرد بوروم و بوم نهادوم بکول یه چنتا دیری و یه وسکوتی هم نها منه کیفوم راستس خیلی بوم خوش گذشت و طی خوم گدوم : به به مدرسه رهدن عجب کیفی داره کاش زیتر برهدوم مدرسه .
سی ورگشتنم سرکولس بیدوم تا دم حونه .
صوه ترینس دام زی بیاروم کردو دست ریمه شوشت ناشتا هم بوم دا ، آمادوم کرد سی رهدن مدرسه . موهم دونیدوم ورچردوم ز کول بوم رهدوم بالا که بروم مدرسه .
آغا دیدوم بوم با خِشم نیشت بوم . ایگوی تیاس خین بیدن و خین زسون توگ ایکرد ... وو غارنی سروم .
موهم پرکوم ره که بوم چسه ؟ مَی مو چکردوم که ایطور برهمآبی ..
دام نیشت بوم گود : دا رودم دی ز امرو خوت وا به ره پا بری مدرسه بوت نتره هر رو بَرتو بیارت ..جلده با شیخل و مهرجون دم حوش مندیرتن .
دام یه مُست بوسوم کردو تحویل مهرجون که کلاس چهاروم بی دادوم شیخل هم کلاس سوم بی ..
اُو جاتون خالی کوفتوم بره پا ، یه ساعتو نیم تا دم مدرسه ، اوسو هم که رسیدیم اگوی هیچ جون کدلاشوم نبی .
گریوستوم که دی نیام مدرسه مو خوم روم طی دام ، مونه برین طی دام ...
اوُ چنو گریوستوم تا مِستوم بخُوم ...
اوو تمام بجه ها مال حجی آقا خندستن بوم ..
بقیه در قسمت بعد ..
دنبال کنین بقیس قشنگه .