{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت هفتوم _ 7

قر خردن شولار اگوی بهمن سوزه منه باده
لِرخردن دسمال منی فِرِ کموتر به هوا هِه .

ایگوی نیاهه بزمین وختیکه دستا به هوا هد
ایگوی که دنیا زخوته وختی که دستا ادرا گِل

میشکال بزن ساز سپانه که بازن همه دُرگل
میشکال بکش سازته هرجا که تریو بزنی کِل

ایبازنو رصقن همه درگل اگوی مست بهارن
زنگل اِکشن کِل که اگوی قهقه ی کوگ منارن

چه واستادیه دو هدر خدابیل اسیر تو اویده
وا خوت بورس وسط میدون یه شِر وا تو بوازه

+++++++++++++++++++++++++

بله همه مست بازستن بیدن و سی خوسون ایرصخستن ( می رقصیدن ) اگوی هیچ منه ای دنیا نیدن هیچ وا هوش نیان .
تا دیدوم بووم به شارضا یه هشاری داد و .. صدا ساز قط آبی .. و بووم موکیش به مردوم کرد که بیان چاس بخورن .
دامم یه سینی سر دستس که دو پتیر نون تیری منس نهادی اوی منه طوو طی خمو مهرجون .
گو : دا یونونه بووت فشنا سیت گو بخورسون جون بگرده بلاشت ، دور مهرجون یونونه تیکه بگیر بده به گوروم بخوره تا یه پاله دوو هم بایروم سیتون .
مونه بگوی :))))
سرسونه ورداشتوم دیدوم : هرچه دل و جیرو قلوه داشت همنه کواوو کردن سی خمو مهرجون . یکی دا بمو یکی خوس ایخرد .
اشکمم که تنِگآبی یه پاله دوو با پیدن هم زیدیم پشتس یه گارشت گهپی هم کندوم تا یه خورده تیام وآز آبیدن . جون گشت بوم .
بعد به مهرجون گدوم : اگوم یعنی مونو تو عروس دائیم که سیمون تشمال نهادن و دلوجیر سیمون کواو اکنن ؟؟
دیدوم گو : نه بشادی ، نه بخیرون ، آلبرده پ مو شی کنوم ب تو ؟ آلبردن نجست تو زمو کوچیر تری ، تو وا یه زینه ای بستونی که زخوت کوچیر تر بو .آل خوتو سرگپه برا ،
مونه بگوی :((((

منگوم چُرر اوی ، پوزوم کهش اورد تا سرگِل . اما زخوم کم نکردوم .
یه موست تیامه زیدوم به یک ، بس گودوم : آل خوتو چک یه وریته برا که شش و تپ خردت . هفین نگودوم هملا ، هرفی که گهپ آبیدیم ؟
گو : اسو هم نتریم چیناکه ، اسوکه کوچیربیدی زشیر دام خردی دی نیبو منو تو وا یک شی بکنیم . افهمی ؟
مونه بگوی :(((((
دیدوم دام اوی داغل تیمون گو دا رودوم ار سردته تا یه پتو دیه بدومت .
مو که ز حرفا مهرجون خینوم بجوش اوی بی گدومس : نیخوم همیونم ، ز ریم وردار .
او دیدوم صدا ساز از نو بلندا بی و جغلیل هرکه بدین ترکه ایگرده . سی چوبازی .
تا پسین همه چوبازی کردن و درگل هی در گوشی وایک پچ پچ ایکردن و جغلیل چوبازه بیک نشون ادادنو بی دونگی ایخندستن .
موهم اوقاتوم تهل ز حرفا مهرجون .
دم پسین یه دوو دی وا ساز تشمال دسمال بازستن همه وایک اما ز یه جاس خیلی خوشم اوی . ز بازستن مجستمه !! همه گرم بازستن بیدن که یدفه صدا ساز قط ابی و هرکه منه هر حالتی بی چس مجستمه حوشک ایواستا سرجاس حتی شارضا خسو کرسم حشک ابیدن فقط مرغو تیلون منه حوش جم ایخردن و هیشکس دی تکون نیخرد ، چینا مجستمه ، تا از نو شرو اکرد بزیدن همه وایک جُم ایخردن وو ایبازستن . غلوه خوشوم اوی .
دی دم تاریکی صدا ساز خاموشآبی و هرکه ره که منه حونه خوس لیز بگره .
مندیم حضرات ابادی خمون .
ملا زمون کرسه بنگ کرد گو : گودرز کروم برو بدات بگوو شانامنه گپنه بفشنه بیاره سیم .
گودرزم به یه دمون ره و ورگشت وا یه کتاو گهپ ، لفنیده لا یه مخمل سووز .
دامم تمام چرا طوریا خمونو گرنی تا ملا تیاس بوینه .
وو با صدای آواز شرو کرد بخوندن ..

بنام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندشه بر نگذرد

خداوند نام و خداوند رای
خداوند روزی ده رهنمای

و ...

خوندو خوند تا نصم شوو