سه چرخه

کوچیر که بیدوم خیلی دلوم ایخواست مو راننده بوم . اما جقلیل نی هشتنوم رانندهی بکنوم .
ز همسو که یاد داروم خدا رابطس وا من خو نبی هی وامن رکه میکشید . فارسی اگوم سی اونا که  لری ندونن.
خلاصه که خدا هم رابطس وامن بِند شده بود و گه گداری روزگاره به من سخت می گودشت . دیاری تی خودس میگفت که من کوتال میام . اما نیشت که من آدوم سختی هستم . دی ز همسو حساو کار اوی دستس .
تا یه رو دیدوم بووم زشهر ورگشت و چنتا حرو قاطر ، چی وا خوس بار کرد بی . از قضا یه سه چرخه و یه دوچرخه هم سر اساسا بیدن .منیسکی اگوی دنیانه بوم دادن بی .
عاقا تا چیانه اوردن بلم گوو کچیرم خین رخت کد دوچرخه ، چیناکه یو رنگس سهره مو سهرنه اخوم . هرچه دام ، بوم بس گودن فاده نداشت .
عاقا که تو بوی غرس ایدرآورد چنده یه تیله بنگشت .
اوسو نه پاهاس به پایه دون ایرسی نه ایهشت مو سوارس وابوم .
مونم ز سر لا علاجی با 13 سال سند واسکه سوار سه چرخه وابوم ..
ابینین بدبختی مونه .