{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سی و هشت _ 38

یه چند روو ایگوی دآلوو غضب کرده بی ..

گُلُوه گُلُوه برف ایکُفت به کول وو مازه ی زمین ..

غیرا دونم ز بال تش جُم نیخردُم .. گا تفاقی هم ایواداشتس .. اما ای دل ای باور مکن ..

از نُوو ایگرهدس .. ز بار پیش محکمتر ..هیچ ز خیالُوم نیره که بَوُوم با بیل منه برف ره وآز کرده بی ..

جور پی ساختمون .. که هر فک ایرهدوم منس دَوُر بِلام هیچ دیار نبی .. غیرا آسمونِ ایدیدُم ..

آسمون وو زمین اسپید .. جور میا سر دآلوو که حنا وو وسمه ننِهاده بوو به سر ..

بلاخره دالوو ز خر شیطون اووی به لم .. یواش یواش وآداشتس ..

آسمون پاک ، افتوو منس برچ ایزی اما اثرات دالوو بیدسون .. بچیل یه تیوپ تایر ترئیتول ..  جستن وو با ( باد )کردن بس ..

هَف هَشتائی .. کرُ وو دُهدر اوستیم به گرُدِس ..  سِر ایخردیم تا دُوون آبادی ..

آخرسم جور تماته منه صندُق ، تل ابیدیم سر یک ..

صدا هِرهِر وو کِرکِرمون ایره تا آسمون هفتُم .. طی خُم دیار ایگودُم ، دنیا همیطور ایمهنه .. اما همیطور نمند ..

منه ای مدت که سر کلاس نیرهدیم نه مو نه شیخل ز دست مهرجون آزادی نداشتیم .. مُعلم ایدونست که گاشد بعضی روزا ره نبوو بیوُیم سر کلاس ..

مهرجونه وادآشت که معلممون آبوو ..

هر روُ مشق ایدا بمون .. درسمون ایدا ، املا زمون ایگرهد ، تاروزیکه ره گوهشست وو دی ترستیم به ره پا بریم سرکلاس ..

 به هر بد بختی بی .. خمونه رسوندیم به کلاس .. اما خوری ز چادر کلاس نبی ..

تو نگوو باد زی بی چادر لورگنی منه یک ، لفنیدس وو با خوس بردس بی ..

یکی ز حضرات هم طوو کهدونه نها در اختیار معلما تا بچیل درس بدن ..

تا رهدیم داغل کلاس اگوی رهدیم منه قاش .. بوو پشکل وو میز بز سر ایکند ..

اسمس شریفس کهدون بی .. اما ز بوس معلوم اکرد چه استفاده ای زس ایکردن ..

به هر حال بوس یه طرف ، تاریکیس هم یه طرف .. هرچند یه چرا طوری گرنیده بی وسط کلاس وو با یه سیخ ز تیر سفق آویزونس کرده بیدن ..

اما باز سی جستن چیا واسکه دست پلوو بکردیم .. سایه قسمت لمی چرا طوری که آهنی بی سا ایکرد سرمون .. فقت تخته روشنا بی ..

اما باز جا شرکس باقی بی که سک وو سیلاس ز چادِر کمتر بی ..

منه ای مدت که ره نبی ایما بریم سر کلاس .. خیلی ز درسا وستن بی جلوو وو ایما واسکه برسم بسون ..

ادامه در قسمت بعد ..