خدابیل بمدرسه میرود } قسمت بیست چهار _ 24

پسین که ورگشتیم حونه ز خوشحالی یو که منه یه روز دوتا بیست گرهده بیدوم ، تا رسیدوم به دام گدوم : دا امروز املا بیست گرهدوم ..

دامم که قبلا سرس زیاد کلهه رهده بی ، گوو : ای دل ای باور مکن ..

جغله تو طی خوت فرگ اکنی چون ساوات نداریم دی هیچی سرمون نی بوو ؟؟

دیاری گودی طری باز گولوم زنی ؟؟

کر ای تو دولی ایما بند دولیم ، حساوو کارته بکش ..

البت بازم صرف گرهدی ، خوت کردیس بیست .. اسوو که گولوم ایزیدی روزگاری بی ، دی نتری گولوم زنی ..

گومس : بِ منه تشنی بووم یکی هم نه دوتا گرهدوم ..یونه که گدوم بیشتر بد شک آوی ..

دام یه پوز خندی دا ، گوو : البت بیستا کد درخت بیدن چیدیسون .. ایر ایطور که تو گوی ز صحوو تا پسین ایبوو یه گونیسم بچینی ..

راستسو بگوو کارات نداروم ، دفتراملا ز کینه ، اوردیس گولوم زنی .. دی حنات رنگی نداره .. روو شرته بکن ز ور تیام نبینومت صرفوو ..

گومس یو مهرجون زس پرس بکن بینه راست اگوم یا دروو ؟؟
دام ز منه حوش خمون بنگ مهرجون کرد .. گودس ..مهرجون هییییییییییییی مهرجون .. بیوو کارات داروم ..

مهرجون که اوید ، سیس تعریف کرد که بیستا ز خومن ، وو راستکی ین ..

دام هنی باورس نیکرد ، با یوکه مهرجون سیس گوو که ز خومن ..

 { راست اگون ؛ تخریب اعتماد چند ثالیه و ترمیمش یک عمر طول میکشد }

خلاصه که قوول نکرد که نکرد ..

ب مهرجون گدوم : تو خُو دونی راستکین .. همیوو بسه .. بیو یکم حساوو یادوم بده ، ایخوم یه بیستم ز حساوو بگروم .

گوو باشه بل بروم رختامه عوض کنوم ، جلده یام طیت ..

دام که ادید ایطور گدوم با تعجب نیشت بُم .. آخه سیس عجیب بی .. مونیکه تا دوش محل سگ ب درس و کتاوو نی نهادوم ، چه وابیده که ایقد حرص درس ورداشتوم وو خُم بی نگفت درس ایخوندوم ..

دام گوو : ای خدا ای دُروو راست بوو ..

وو مشکانه نهاد  ری خر که بره ز چشمه پرسون کنه ..

ب ایما هم گوو: بچیل به خوون ویرتون بسون بووتا بیام ..
دام که رهد به مهرجون گدوم : راستی مو یه قِطی کربیت داشتوم دوتا پشکل منس بی ،  تو نیدیس ؟؟
یو نه که گدوم .. یه خنده ای کرد ، ز تهه دل ..

بُم گوو : جغله تو چندی شیرین زوونی !! ایر ای زونه نداشتی بنگشتون ایبردنت ..

چرا جاسه دونم  ..

 بریم طی بچیل تا جاسه نشونت بدم :*

ادامه در قسمت بعد ..

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت بیست سه _ 23

اوو روز با کتکائی که ز دست آقای خدا بشقی خردوم وو بیستائیکه پشت سر یک گرهدوم ، باعث اوید که بچها کلاس دی بچشم یه تمبل صرفوو بُم نی نیشتن ..

همه تحویلوم ایگرهدن ،  همه ایخواستن که وام تعریف کنن ، خردنی بُم تاروف ایکردن ، نونوم دلسون ایسوو سیم یا بیستا کار خوسونه کرده بیدن ..

خلاصه که چنو بُم خوش گذشت که کتکا فراموشوم اویدن ..

اما بیشتر ز همه مهرجون ویرس وام بی یه دمون زُم غافل نی بی  .. معلوم بی که منه دلس چه خوره ؛ با همیشه فرخ ایکرد ، غلوه بُم توجه ایکرد وو غیرا مو با کسی کاری نداشت .. تمام فِرک و ذکرس اویده بیدوم ..

حس حال خوی داشتوم ، چنو که دنیا و زندئی سیم شیرین اویده بی . خیلی وخت بی که ز دین ای حال و هوا بیدوم وو دوست داشتم مهرجون فقط مال خوم بوو وو فقط بخوم توجه کنه و الصن کارا کار کسی نداشته بوو .. بقول خمون افتوو رهد هموچوو که دل دُز ایخواست

مو هم ز خدا خواسته الصن لِق بازی نی دراَوردوم ، چنو خمه جدی گرهده بیدوم که ایگوی بلانسبت احمدی نجات بیدوم .. وو هیشکسه تحویل نیگرهدوم ..

فقط مهرجون .. که مهرس بجونوم بی ..
اوو روز پی ( فنداسیون ) زندئمه کندوم وو یه دیفار ری گذشتوم کشیدوم ، که تکلیفوم وا خوم معلوم بووه .. وو ری به آینده ، که دونسته بوم اخوم چه بکنوم ، تازه خومه جستوم بی وو تکیفوم با خوم معلوم اووی بی که ز ای دنیا چه ایخوم وو ز یونا به بعد هدفوم منه زندئی چنه ..

گدوم خدا بیل : تا امروز هر چه بیدی تمام ، هرچه خرابکاری کردی ، هرچه تمبلی در اوردی ، خلاص  .. ز یونا به بعد فقط سی بدست اوردن یه چی زندئی کن .. فقط مهرجون ..ترستی بیست بگری ترستی کتکا خدا بشقینه تحمل کنی .. پَ هر کار دیه هم تری انجام بدی خوته قاوول نشون بده ؛ کاری نکنی که مهرجون خجالت بکشه ؛ کاری نکنی که خنده زار دُرگل آبوو  .. کاری کن که بت افتخار بکنه وو سربلندس کن جلوو همه ..

اوو روز 1/1/1 بی سی خدابیل ..که تصمیم خوسه گرهده بی وو تکلیف خوسه وا خوس روشن کرده بی .. که ز ای دنیا چه ایخوو وو دنیا وا  سیس چه بکنه ..
بهر کیفیت منه دنیای بچه ای خمون ، داشتیم مدیریت ایکردیم آینده و زندئیمونه  .. غافل ز یوکه تازه جنگینه شروع کرده بیدوم که نونستوم چه حریف قدری ری بریمه وو چه قهار وو چه بی رحم .. که پیش از مو چکارا که نکرده بی وو چه خینا که نرخته بی ..
گوو اَر پیائی واست سر درَک ..

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت بیست دو _ 22

صووه ترینس بی نگفت دام ، زیتر ز هر روز خوم بِ گه ز خوو وریستادوم .. هر روو دام واسکه ب پا لقه ز خوو بیاروم کنه ، اما او روو خوم همه کارامه کردوم ، یه شوق عجیبی منه لاشوم بی ، ناشتا خردومو رهدوم به دین شیخل و مهرجون بنگسون کردوم که بریم به کلاس ..
بچیل تا دیدنوم تعجب کردن که رهدوم ز دینسون چینا که هر روو اونو ایوین ز دینوم ، واسکه یه خیلی هم واستان تا خومه جموجور بکردوم بوردنوم به کلاس ..
خلاصه ره وستیم .. تا رسیدیم به جهره ، دیدیم جهره هم جور همیشه سالم بی به ترس و لرس سوارس اویدیم و ز روو طا کردیم ، تا رسیدیم به کلاس ..
آقای خدا بشقی که گوو دفترا اَملاتونه بدرارین ایخوم زتون اَملا بگروم منه دل و اشکموم یه طوری اوی ، ایگودی دارن منه اشکموم هویر اشرشنن .. لاشوم اوی ب دَ گِشت ..
نهیوو خوم دادوم که خدابیل پ چطه کر .. ویرت وا خوت بوو !! نهلی آبروت بره .. امروو نه چی روزا دییه که تنبلی اکردی ، امروو با همه روزا فرخ اکنه ..
بعد که املانه گوو تمام اوید ؛ آقای خدا بشقی همه نه صحیح کرد ، دفتر همه بچل دا دفتر مونه واداشت وو بنگ آقای نوروزی کرد و دفتر مونه نشونس دا ، وو هی با هم پچ پچ ایکردن ، همه ایخواستن بدنن که چه وابیده وو دارن به هَمِه دُور چه ایگون ؟؟ مو هم ایگوی منه دلوم گرت گلیله وابیده ، و همه چینه اشیمنی به یک ..چنو ترسستوم ، که خدا چه وابیده .. پ سیچه دفترومه واداشتن ، دارن چه بهم ایگون وو هزار فرگ دیه ..
تا آقای خدا بشقی بنگوم کرد ، گو : خدا بیل ، بیوو !!
با ترسو لرس وریستام رهدوم تیسون .. تا رسیدوم ، گوشومه گرهد کشی ، جرنیدس وو قارنی سروم که پدرسخته ز ری دست کی نیشتی املا بیست گرفتی ، تو که تا الان 10 نگرفته بودی چطورنی بیست گرفتی باید بهم بگی ز ری دست کی نیشتی 20 گرفتی ؟ بگو تا پدر آنرا هم بدرارم ..
فلون فلون اویده بگوو بینوم همدستت کینه ؟؟
با گریوه گومس : آقای خدا بشقی به منه تشنی بووم ز ری دست کسی ننیشتوم ، هر چه نوشتوم ز خوم بی .. اما قوول نکرد که نکرد ..
منه او هوا سرد که بَرد ورق ابید . چنون به چک کُفت منه گوشوم که جا پنگِس مند منه ریم .. چنوو چپ و راستوم کرد که سروم گیز خرد .. وو منه ریم ایگوی تشو چاله وو انگشت نهاده بیدن .. جاتون خالی تا اویدوم بگوم مو نبیدوم .. اَوو گودار لندره بکولوم کشیدن .. چنوو زیدوم که خومه بلا کردوم وو سروم ایگوی پندوو کرده بی ..
بله واقعا اوو روز با همه روزا دیه فرخ داشت .. هر روز که صِرف ایگرهدوم کسی کارام نداشت .. اما امروو که بیست گرهده بیدوم چنون کتکی خردوم که تا اوو روز منه کلاس کسی نخرده بی ..
مهرجون که بغض گلیسه گرهده بی با یه صدا لرزون بسون گوو : آقا تو خوو بچنه کوشتی !! ایر اگوی تقلب کرده یه بار دیه زس املا بگرین ، مَلُوم اکنه خوس نوشته یا ز ری دست کسی نوشته .. مو حواصوم بس بی ز ری دست کسی ننیشت همس سرس منه دفتر خوس بی ..
آقای نوروزی وو خدا بشقی نیشتن به هم .. دیدن راست اگوو ..
دفتره دا دستوم ز یه درس پیش تر زوم املا گرهد .. بازم بیست گرهدوم ..
آقای خدابشقی مَلُوم بی طی خوس شرمنده اوی بی ؛ دی نونست چه بکونه ری کرد به بچها کلاس بسون گوو : بچها برا خدابیل یه دست مرتب بزنید که معلومه خودس زحمت کشیده و بیست گرفته .. همه سیم دست زیدن .. بعد یه مست دفترو قلم و تراش نها منه پلاستیک گوو اینم جازه من به خدابیل ، چون نشون دا که بچه زرنگیه .. مونم اشتوا کردوم کوتکس زدم ریسه می بوسم شما هم یکی یکی بیاین ریسه بووسین .. همه اوین ریمه بوسیدن تا نوبت مهرجون اوی همویکه کُت اوی ریمه بوسه ، یواش درگوشس گدوم : یو قول نی !!
ادامه در قسمت بعد

خدابیل ..

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت بیست یک _ 21

وختی گوو به نشونی همی پشکلا ..
نیشتوم به پشکلا منه دستوم که چقدر سیم عزیز اویده بیدن تا چند دیقه پیش فقط سیم پشکل بیدن ؛ اما حلا ز طلا سیم گرون تر وو با قیمت تر بیدن ؛ دلوم ایخواست ز دل و جون ضفتسون بکردوم وو تا به روزس ، زسون خوو نیهداری بکردوم ؛ که همی کارم کردوم ..
نیشتوم به مهرجون که یه برقی ز علاقه منه تیاس برچ ایزی وو اولین بار بی که ایطور بُم ، ای نیشت .. وو یه خنده شیرینی ری لواس بی که ز عس سی شرینتر بی ..
راستس ای نیشتنی که بُم کرد مند منه مزگوم وو نشق بست سی همیشه ..
گومس : به نشونی همی پشکلا ؟؟؟؟
حلاکه ایطور اَوی وردارمسون سی روز س که یادت بیاروم که چه گودی .. که مبادا بزنی زیر حرفت ..
گوو : اتفاقا زینا به بعد هرفک پشکل ابینوم یاد تو یوفتوم ..
یه جَهوه کِربیت نهاده بی بال چاله ، گوگرداسه وندوم منه تش که دام به جستسون نگرده .. جَهوسه نشون مهرجون دادوم گومس بینیس ، پشکلانه نومسون منه همی جهوه کربیت وردارومسون تا بروزس ..
جهوه کربیت که تکون ادادوم ؛ ترک ترک ، پشکلا صدا ادادن ..
گومس : هر فک ای قطی کربیت دیدی منه دستوم داروم تکونس ادوم بدون منظوروم چنه وو چه زت ایخوم ..
گو : باشط ؛ تو درسته خوو کن ؛ نمرها املاته ز یو که هد ، بهترسون بکن ؛ بیست بگر ؛ به منه تشنی بووم هر فک که قطی کربیت منه دستت بی ؛ داشتی تکونس ایدادی یام بوسومت ..
گومس پ مو چه ؟؟ مو هم هر فک تو بیست گرهدی وابوست کنوم ..
گو : نه ؛ مو خُم زرنگوم همیشه بیست اگروم ایطور تو شل اکنی به دَرست ؛
ای قرار فقط سی تونه نه سی مو ..
یکم رهدوم منه فرگ .. دیدوم حرفسم حقه ؛ درستم اگوو ؛ تازه ایر بخواستم کنِه وابوم کدس ، که وا مو هم بوست کنوم ؛ ترسستوم همیونم ز دست بدوم ..
گومس باشط قوول ، اما نوا بهلی حساوت سنگین وابوو .. روزانه بات حساوو اکنوم ..
گوو : باشط تو بیست بگر مو دیقه ای بات حساوو اکنوم ..
دام بنگ مهرجون کرد گو : مهرجون هیییییییییی مهرجون دات این هی بَنگت اکنه؛بووم تیات دستت درد نکنه ویرت وا بچلوم بی دی خدابیل تیسونه برو بین چه وات داره ..
منه رهدن که داشت ارهد بُم گود : صووه املا دارین ، بینوم اولیس دشت اکنی ؟؟
گومس ایر بووم اینو جهرنه راست کنن ، که ز اَوو طا کنیم ، نشونت ایدوم ..
وو رهد ..
هو که رهد سی اولین بار ، بی نگفت کسی ، خم رهدوم سراغ کیفومه .. وو رهدوم کتاوو فارسینه ورداشتوم شروو کردوم به خوندنس ..
دام وی دی کتاوو منه دستومه گوو : دا جندون کینه گرهدن بجات که تونه ول کردن.. بینوم کتاوو منه دست کرومه ؟؟ تو ز ای نا پهریزیا نیکردی خوو ..
گومس مُعلَم جایزه نها سیمون ، ایخوم جایزنسه بَرمُ ..
اوو شوو بووم اینوو دیر مجال ز راست کردن جهره ورگشتن تا همسوو پا چرا لمپائی که دام سیم گرنی ، هی ز ری درسائیکه آقای خدا بشقی بمون دا بی ، ایخوندوم و بازم ایخوندوم وو ز ریسون مشق اینوشتوم تا خوو یادسون بگروم ..
بووم که وی ؛ گوو به هر بدبختی بی جهرنه راستس کردیم یه چنتا سنگ هم نهادیم منس بینیم تره برو آرتون کنه یانه ؛ الحمدلا خوو بی ..
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ادامه در قسمت بعد ..

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت بیست _ 20

دام ز خدا خواسته دی نهشت وا امون یه زمندی بزنیم ..
دی گرهدمون بکار ، مهرجونه واداشت پا بچیل ، خوسم گرهد به هویر شرشتن و نون پُهدن ، مونم یه دم فشنا طی زیاتی ، یه دم فشنا طی مولکی جون ، یه دم فشنا طی خدابس ..
آقا چکار داری تا پسین چار قِر مالِ بُم دِر دا ، چنو زمند آبیدوم که گوی هیچ جون کد لاشوم نبی دی ویدوم پُورستوم طی مهرجون که ویرس وا بچیل بی ،
بی نُواره وستومو سرومه نهادم ری پاس و یه شِر زمندی زیدوم ..
خوو که عاجزیمه زیدووم بس گدوم مهرجون تو هم خوو دونی بچه داری بکنی هااااااااا
گوو : پ چه ؛ دیاری گودی گوو ددیلومه کی گپسون کرد ؛ دام ؟؟
گومس : بنظرت تو هم طری دوقولو بیاری سی مو ؟
اولس خُوو نفهمی چه بس گدوم .. بعد که دو ریالیس وست اولس یکم آروم بی ؛ بعد یکم تیاس گوهشستن ؛ بعد خیلی بیشترتر گوهشستن ؛ بعد قیافس سُهر اَوی ؛ بعد زرد آوی ؛ بعد کهوو شد ؛ بعد سیلا نفتس وآز اَوید وو تند تند هَنَس اِزی ؛ بعد عینا قطار که دی بکنه ؛ دی ز سرس و نِفتسو ؛ گوشاس زی سهرا ؛ چنو که ترسستوم ز قیافس ؛ چنو که جوش اورده بی ، طی خُم پشیمون اویدوم که یو چه حرفی زیمس ؟
اما دی فاده نداشت پاله دوو نهِ چپ کِرده بیدوم وو کار ز کارگه گودشته بی ..
جاتون خالی ، به دودستی تا جون داشت زی دَرز تیگوم ،
دستاسم چنو سنگین بیدن که تیام اخواستم ز جاسون بفیچن سهرا ..
چنو که وَر تیام سیاهی رَهدن وو منی بنگشتون دور سروم لِر ایخردن ..
بُم گوو : ای خاک هف چاله منه سرت ، البرده کُهمیر زی سر گوردت ، باوازهد کنوم نهلت ز یو گپ تر نوآبوی ، امیدواروم یه جفت سَلَطان نرو لاس بدرا منه گِلیت که همی حرف نزنی ؛ امیدوارم تریتول وا دیس 40 پر ز ریت رد آبوو ؛ که همی حرف ز دهونت فراخت نزنه دَر !!
آلبرده چنوی مو سی تو دوقولو بیاروم ؟؟
دیدوم ایر بخوام شل بکنوم تازه امکانس هست بره وِ دام بگوو ، اسوو به تیر نون پزی لاشمه کهوو می کنه .. زیمس به پروئی ؛
گومس : خو عیو نداره تکی تکی هم بیاری خووه !! قول اکنوم ..خوته ناراحت نکن !!
حواصوم بی که لواس اخواست به پوکه به حنده اما خوسه واداشت ؛ طی خُم گدوم خواوو به خیر گودشت ..
بُم گوو تو بنیر جغله بی اُبروو چندی هم پر روئی درآره ؛ هیچ زِسم کم نیکنه ؛ طی خوس اگوو صحوو مو بس شی کنوم ؛ جغله صرفوو ..
ایر مهندسیته گرهدی تا اوسو مو هم شی نکرده بیدم ؛ یه جغله خوی هم ز اَوُو دِراویدی ؛ یه حونه هم راست کردی به چمنگلی یا مُووُرَز ..؛ تا اوسوو بینیم چه بوو ..
اما نا امیدت نیکنم ، دستته بگر !!
تنگومه گوشیدوم ؛ دیدوم ز بالِ چاله دوتا پشکل ورداشت نها منه دستوم .. گوو بیا فعلا یونونه زفتسون بکن ..
منه همیو ،دام وی داغل دی مهرجون چه کرد ؛ بس گو : دوهدر همونه چه بی نهادی منه تنگه کروم !! پشکلن ؟؟
گدوم ای داد بیداد ، نکنه دام همه چینه اشنوفت ؟؟ قلبوم تند تند ازی ، لاشوم آوی یه توک عرخ .
با لتماس نیشتوم به مهرجون به تیام بس گدوم دردت بزنه منه جونوم بدام نگوی چه بت گدوم ؛ تازه به تیر خلاصوم اکنه !! انگاری که ز تیام خونده بوو چه بس گدوم ؛ جلدی به دام گوو : ها کیچی پشکلن !! خدابیل اگوو مو تروم یه جفت پشکل بنوم منه دهونوم !
نهادوم منه تنگِس گدوم بیا ای راست اگوی بنه !!
دام نیشت بوم : گوو ای حول قرا پزون منه سر مو که کر نیاروم ..
اِی نداشتومت .. اَیر شیرومه بدادوم به یه تیله سگوو بهتر بی ..
یتیم آویده پشکل اخوری ؟؟؟
گدومس نه دا داشتوم باس شوخی کردوم ..
دام گوو : ز ای کُل دیم بریده هرچه بگوی ایاهه ؟؟
وو زی به در ..
دام که رهد یه نفس راحتی کشیدوم ..
بمهرجون گدوم : ای دردت زی منه تشنیم خوو کردی به دام نگودی ..
گوو : صرفوو ایطور که تو وا تیات التماس کِردی دلوم سُهد سیت ؛ گدوم گُنا داری ..
کچیمم خوو عحصاوو نداره گدوم تازن تیرنون پزینه پرزه پرزه کُنه کد لاشت ..
پ مو دلوم ایا تونه بنوم وا کوتک ؟؟ تو خوو شیرین زونومی وو کُت آوی منه ریمه بوسی ..
مونه بگوی :)))))))))))
داشتوم ذوق مرگ ابیدوم ..
گوو : حیف زخوت که صرفوئی .. ایر قول بدی که درست بخونی .. هر بیست که بگری یه بُوست اکنوم .. شایدم شی کردوم وِت .. به نشونی همی پشکلا ..
>>>>>>>>>>>>>>>>
ادامه در قسمت بعد ...