{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سی و چهار _ 34

دیدوم مهرجون رهده منه فرگ گدوم یه تی سربسرس بنوم بلکه زون گوشی ..
گدومس : دوهدر تو خو هیچ نی بوو بت بگوی بزن یه بال ، بل ز کِلِت بگدودرتوم ..
پ چطه چینو تَهل اَویدی ؟ تو خوو چینوو نَ بیدی ؟ چی که اِخلاقت خَش بی ؟
گوو : خدا بیل تو دونی بخت مردیل لِکرومه ول بکوو .. ایخوی یه لومبه بازوم سیت ؟؟ ووووووووی جغلکه منی سابلا داره .. سی خموو ماپری ناراحتوم ..
کدومس اولادسکه هنی خدابیلت نمرده .. دویومندسکه ز ای تفاقا زیاد اُووفته .. زیاد بفرگس مباش .. باووا گپ خمون هم اوسوو که ز اجباری ورگشت نومزدس یه بچه به اشکمس بی ، بردنس بی به گرمسیر .. یعنی گوی دی زینه نستی ؟؟ ای تعریفانه ول بکن .. تو یه فرگی بحال قطی پشکلی مو بکن .. یه دَرجَن ز کربیتا دامه وندوم منه تش سی دل قطیسون .. ای دام بجستسون گشت نیدسون باور بُکن لاشومه کههو کنه به لنک گالش .. بدست کُفت منه سروم گوو : ای حل منه سر گپت .. ای گچیم فهمی دندووا کپته یکی یکی کشه .. پَ چا دَرجنِ کِربیت داشتی جغله سر نجا ، پای همنه وندی منه تش ؟؟ وختی گومت سه پات اَ کُهه !! نگوی نه !! خر نخریده وو آخره بسته .. تو اول بیست بگرهدی .. ای قطینه پُر بکردی ؟؟ ا ی زنده ایمندی ، وو چنو بیست ایگرهدی که ای قطی پر بووید ؟؟ اوسو یکی دیسه خالی بکردی .. پ تو ز هملا رهدی یه درجن کربیتنه وندی منه تش سی دل قطیسون ؟؟ ای هر چه بت گدوم گوش نگرهدی به کچیم اگوم چه کردی !! گدومس : ای دردت زی منه تشنیم تو دونی ابُلفرض بدام نگوی .. هر چه گودی ، نه نیگوم .. دِر خردوم دورت ، دام گم ازنه بلاشوم ای بس گودی ..
گوو : باشد تا حرفومه گوش اگری بس نیگوم .. بگوو بینوم مشقاته نوشتی ؟؟ گومس : ها بجان بووم .. پای همنه نوشتومسون .. فقط حساوامه ننوشتوم ..
گوو : وردار بیارسون تا یه تی سیت بگوم ملث اوو روز اُبرومونه نبری طی بچیل کلاس .. خدا خیرس بده باز ز اول کتاو .. شروو کرد به درس دادنوم تا اوچوو که درسمون داده بی .. یک به یک همنه سیس حل کردوم .. جور تشوو برق ..
مهرجون که دی همنه خوو حل کردوم ، گوو : مو امید داشتوم اوو روز بیست بگری .. نونوم خدا بشخی چه داشت که چنوو دک زیدی ز ورس .. خوو نمستی بخوت .. وو دوتائی نهادیم وا حنده .. چنوو حندستوم تا شلال اویدوم ..
ادامه در قسمت بعد