{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت سی و سه _ 33

ملا که ز سِوِوک بازی حضرات مال پائین ، خیلی بس برخرده بی ..
 شُوینی بسون وو نهیب کرد ، که احترام خوتونه وادارین .. ری جامونین ، حرمت نشکنین ، خدانه خوش نیا .. یونه که گوو ، حنده ماسست منه دهونسون ..وو دست وو پانه جم کردن..
ری کرد به قوریت گوو : جغله بووت کوینه ؟؟ گوو : این به حوونه .. گوو : بروو سلامسه برسون .. بگووس ملا فلونه جا نشسته بیوو کارات داروم .. ایر اوی که خوتم وا باس بیوو .. ایر هم نوی بمهن بحونه تا خُم بیام طی تون ..
قوریت که رهد ، ملا خوسم ایدونست که جُونبشخ پاسه نی نِهه اوچوو .. فقد ایخواست جغلنه که جُست شر ایگشت ز جَر وو قال دیرس کنه ..
بوو فرجلا ری کرد به ملازمون وو حضرات آبادی خمون وو گوو ایر جسارت کردوم به بزرگواری خوتون ای بشخین راسیاتس قصد جسارت نداشتوم خذمتتون مو وو ملا جونبشخ ز کوچیری وا یک گپ آبیدیم ، ددومم زینه گووسه .. خمونم وا یک زیاد گفت وو لفت داشتیم ز قدیم ، روزگار ز یک وُرچی نیدمون ، البت احترامسم واجبه ..
دی گرم تعریف آبیدن که ز یدوم به در رهدوم حونه خمون مشقانه نوشتوم که مهرجون وی وا دیاریم ..
ایخواستوم ز حال وو روز ماپری پرس وو جوو کنوم که خوس حرفسه پیش کشی ..
گوو : یوو هم سی ما پری !!! ما پرینه هم دادن به فرجلا ، خلاص ..
غیرا خدا ره بره بدل ماپری که رضاس نبی به ایکار .. چینا که دلس طی قوریته ..
گومس : ای یه روز جور قوریتو ماپری ز یک صوامون کردن تو چی کونی ؟؟
یکم ره منه فرگ .. گوو : می ماپری ترست کاری کنه که مو ترسته بووم .. راسیاتس مو هم هیچ ز دستوم نیا ، اما خوم بدونم تو چه کنی ؟؟
گومس : جور عبده ممدللری که خدابسه ورُوواند ، گاشد وروواندومت ..
مهرجون یه آل دو دستی وند بُم ، گوو : یه آ ل لیشی بورت که همس فرگت طی همی چیا هونه .. پ خوی تریده وآبوی ؟؟
 کهمیر زیده درس بخوون معلَم آبوو ، ایر تا اوسوو بووم ندادوم بشی ، خم شی کنوم وِوت .. دست کردوم سر نیفه م ، قطی پشکلینه درآوردوم نشونس دادوم ، که خوس بفهمه منظوروم چنه !!
 تا دیدس گوو : هرکی امیدس قمبره ؟؟ حونس چول و چمبره .. جغله هوش نبجا مو گومت درس بخون تو قِطی پشکلینه نشونوم ادی ؟؟
می اخوی زنوم تک سرت ک جور غاغذ بجسبی به دیفار ..
گومس پ جلدی یادت رهد ؟؟ می خوت نگودی هر فک بیست گرهدی بوسومت ؟؟ جلدی زیدی زیرس ؟؟
یوو دوتا پشکل منسه جلده با اخوم یکی دیه هم ونوم منسه !!
 گوو : ای تش منه جونت اُوفتا که همقوو نه بطُوُری وو کُم پیر ..
بیا دی لکومه ول اکنی .. :*
مونه بگوی :))))))
تند یه پشکل دی ورداشتوم نهادوم منه قِطی کار خومون ..
ادامه در قسمت بعد ..