داستان به زبان بختیاری

متلهای خدابیل

داستان به زبان بختیاری

متلهای خدابیل

{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت بیست نه _29


مهرجون چنو چی بُم که وَرِ تیام سیاهی رهد ..
بس گدوم : بسه دیه ، تو خوو دلومه خین کردی .. شیر دات خین بدلوم نکن بهل بدرد خوم بمیروم ، تازه ز دستت عقه خومه دِروُم .. وووووووووی ، بناشادی ..
گو : البرده چیل فراخ یو عوض دستت درد نکنیه ؟ که دوش تا نصم شوو دَرست داوم ؟ خوُو مِزدومه دادی ..
ورقنه پرد کرد پیش پام ؛ زُم قهر کرد ، دی بام حرف نزی .. وو رهد طی دُرگل ..
مِنه ره سی وُرگشتن بمال هم الصن با هم حرف نزیدیم .. چنو احصاووم خراوو بی،به مال که رسیدیم .. به تهووم نبی چی بخوروم .. هر چه دام بنگوم کرد ، کُر بیو یه زَف قیلون بکن زمندیت بزهنه !! قیت ز گلیم به لَم نی رهد ..
جور کسیکه عزیزینه ز دست داده بوو رهدوم منه طوو یه گوشه ای وستوم ، که تیم به کس نیوفته ..
فرداسم نه سی رهدن ، نه منه کلاس ، نه سی ورگشتن بمال هیچ وا یک حرف نزیدیم .. وو ز لج مو وا شیخل گرم ایگره ، که مونه داغ دلی بکنه ، مو هم بُغ کرده بیدوم ، الصن وا هیشکسون تعریف نیکردوم ، اگوی زسون طلووکار بیدوم ..
صووحترینس املا داشتیم ، سی دل یوکه نشونسون بدوم خومم تروم درس بخونوم وو بی کمک کسی طروم نمره خوو بگروم ..
تا ترستوم ، خوندومو ز ری درس نوشتوم ، چنو که درس حفظوم اوی .. وو خُم حفظی ز ری درس املا نوشتوم .. فرداسم منه ره که داشتیم ایرهدیم بکلاس منه ره طی خم صد بار ز ری درس خندوم ،..
 چنو اَماده اَویدوم سی املا که ایر پدر خدا بشقی هم بنشست نک سروم ، دی نی ترسیدوم ..
 املا که زمون گره ، نیشتوم دیدوم خدا بشقی ویرس وام بی .. اما الصن سیم مهم نبی ، فقط کار خومه ایکردوم ز داغ یوکه مهرجون چی بُم گوو بی وو بام قهر کرده بی .. گدوم هر طور اویده وا بیست بگروم که بسون نشون بدوم ، ایچوو کوینه وو خدابیل کیه ..
املانه که صحیح کرد ، خدا بشقی بدست مبارک یه بیست خیف هم نها سیم .. که جور اوو که بریزی ری تش ، تمام تشی که منه وجودوم بی ، 10هی که ز حساب گرهده بیدوم ، وو قهریکه مهرجون زم کرده بی ، یه دفه خاموش اوی .. وو جاسه یه حصی گرهده بی که اگوی بُم بدهکار بیدن ..
ویروم بی که مهرجون اِخلاقس عوض آووی وو میلس ایکشی که وام تعریف کنه ، اما محل بس نینهادوم ، بُرگام رهده بیدن منه یک ، پوزومم چُوک .. وو محل به هیشکس نینهادوم ایگوی تهروون فط کرده بیدوم ..
مهرجون با یه حالتی که ایخواست بام صُحل کنه ، یه تیت یواش نها به پام گوو : راستی اگوم قطی پشکلیته جُستی ؟؟
ادامه در قسمت بعد ..

نظرات 1 + ارسال نظر
کاوه یکشنبه 17 شهریور 1392 ساعت 20:34

هاها

جناب قوطی ماجرا ساز...

قِطی باز بدادوم رسی ..

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد