{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت بیست هشت _28

اوو شوو نم تا کی همس حساوو آموختوم ز مهرجون ، که همسون سیس جور اَوو خردن بی وو غلوه خیف یادوم داد که طرسته بوم جور خوس حل بکنوم ..
فرداس که رهدیم کلاس .. چنوو به شووق بیدوم که آقای خدا بشقی زیتر امتحان حساوو زمون بگره .. بینوم امتحان چند اگروم .. چینا که بخوم اطمینون داشتوم نمره خوو اگروم .. وو فقط فکر و ذکروم گرهدن بیست بی .. وختی ایخواستن زمون امتحان بگرن آقای خدا بشقی مونه ز بچها جدا کرد ، گوو خدابیل تو بیا اینجا طی من بنِشی .. مو هم رهدوم طیس .. گمونم هنی طه دلس بُم شک داشت ، ایخواست بوینه جواووا ز خُمِن یا نه ؟؟ راستس یونه کِ گوو .. دلشیوه اوی سراغوم وو مَنی منه اشکموم پیچ اَووه .. وو همیطور به یک ایکرد منه دل و اشکموم .. ترس وست منه لاشوم .. که نکنه باز کتکا دوشینه بده به خردوم .. لاشوم اوی به دگاهِش .. جور ذاگِ سر انگشت .. وو خوسم واستا نوک سروم .. ای نیشت بینه خوو حل اکنوم یا نه .. اما چنوو حول وست منه دستو پام که پای همه چی سیم ترسناک اوی بی .. اما به هر بد بختی بی هر چه دونستوم نوشتوم اما چنو منه هُوفِ آقای خدا بشقی بیدوم که واستا بی نوک سروم .. که پا همه چی ز ویروم رهده بی .. برگهانه که صحیح کرد .. ورقه همنه دا .. اما باز ورقه مونه واداشت .. نیبشتوم به مهرجون ؛ یواش بس گدوم ؛ فاتحهَ .. !!
وا اَشَدِ خومه بخونوم .. گمونم باز درد دوش زهنست به نِفتووم .. دیدوم بنگوم کِرد .. گوو : خدا بیل پاشوو بیا ایچوو !! مو هم جور بیگی که زیر بارون واستاده بوو هی دَک ایزیدومو ارهدوم طرفس ..هی نیشتوم به قیافس بینوم عصبانیه یا نه .. اما هیچی بس دیار نبی .. همیوکه واستادوم طیس .. ری کرد به بچیا کلاس .. گوو : برا خدابیل یه دست مرتب بزنید .. ریاضی ده گرفت .. همیشه صِرف میگرفت .. الا نسبت به قلبن خوو تر گرفته .. باریکلا خدابیل ..
اُوو نونستوم بترسوم ؛ که دیار ایگدوم ایخوو باز کتکوم بزنه .. نونستوم خوشحال بوم ؛ که کتک نخردوم .. نونستوم ناراحت بوم که بیست نگرهدوم.. نونستوم نونستوم بگریوم ؛ که مهرجون داشت چپ چپ اینیشت بوم وو دندون قِریچه ایکرد سیم ..خلاصه که جور یه مَید ورقنه زس گرهدومو ورگشتوم طی مهرجون .. هَمیوکه نشستوم به قیض ز دستوم کشیدس ؛ نیشت بس .. وو یه تی تِن گهپی ز پهلیم کند .. که جرز وست منه دلوم .. اما زحله نیکردوم چی بس بگوم .. بعد امتحان بمون گُدِن بزنین به در .. ده دیقه استراحت .. مهرجون لِکِرومه کشی .. گوو سر گپ بزن به در کارات داروم .. کشیدوم یه گوشه هی نیشت به ورقه وو هی چی بَم ایگوو .. که آلبرده نشتین تخوو دوش شومی ، چیکه خوو همنه بلد بیدی ، پ کهمیر زیدت نترستی همنونه که بت گدوم نویسیسون ؟؟ گومس بجان بووم تصقیر مو نبی ، تصقیر خدا بشقی بی که واستا نوک سروم .. مو هم حول وست بُم ز ترس دک ایزیدوم .. اصلا همنه فراموشسون کردوم .. پای ز ویروم رهدن ..
ادامه در قسمت بعد ..