{ خدابیل بمدرسه میرود } قسمت بیست هفت _ 27

گدومس : ها .. پ سیچه نی بوو ، هرکه هرچه دوست داشته بوو ، بدستس ایاره ..
ملث مو که دلوم ایخواست بیست بگروم .. منه یه روز دوتاسه گرهدوم ..
ایر آدوم بخوو ایطره .. بشرط یوکه زحمت بکشه ..
پیشتر مو هم غلوه دوست داشتوم بیست بگروم اما هیچ زحمت نیکشیدوم .. نمره ای هم که ایگرهدوم صرف بی ..
اما خوت دیدی ای دفه چندی خوندوم و تمرین کردوم تا طرستوم بیست بگروم ..
البت کتکا آقای خدا بشقی هم نترست به دهونوم تهلس بکنه ..
دنیا هم همیطوریه .. هر که زحمت بکشه و ز خوس غیرت نشون بده نتیجه سم ابینه .. مو شک نداروم که ایر بخویم ایطریم ایکاره بکنیم .. وو به امید یو که کاریکه دلوم ایخوو انجوم بگره ، زحمت خومه اکشوم .. تا بینیم خدا چه ایخوو ..
گوو باشط ..
بجان بووم مو هم کمکت ایکنوم اما نوا شل بکنی ز خوت .. وا جور یه پیائی بُم قول بدی که ری حرفت ایواستی .. وو بعدا فراموشت نی بوو !!
گومس : به همی بوازهد هف سونی کش ؛ به قرآن سُهر قسم ؛ ب بخت هلوم علی رحم که بجونی مُرد .. وا ایکاره بکنوم وو ز امروز به بعد دی هیچی ز ای دنیا نیخوم .. فقط همیوکه گدوم ...
 گوو : ای دردت بزنه منه تشنیم ، ای قربونت اویدوم .. حلا که دونوم راست ایگوی بل ریتم بوسوم ؛ بدهیمم بات صاف بکنوم ..
دوتا کوشامه گره کشی ؛ وو یه تک ریمه بوسی .. گوو : بیا یکی هم منه کلاس بوست کردوم ابوو دوتا .. سی دوتا بیستت ..
 گومس : بینی داری دوو دقلی درآری .. منه کلاس خوو همه بوسیدنوم ، همچوو هم گومت که یوو قوول نی .. داری ناچ کالی کنی ..
 مو قوولوم نی .. وا ای تک ریمم بوسی ..
 گوو : بیا آلِ خوتو سر گپته بوره وا تیا تراخومیت ..
 نِشتین ایر اوو تک ریته نبوسوم سسبوو زنت ؟؟ وو او تک ریمم بوسی ..
گدومس حالا شد .. دی دَوو دقلی ندراری سی موو .. منیر به رنگ زردوم مو گادیم زیر بردوم گو : آل بَردِه برا ، وا تو که گادیم زیرسی .. رنگ زرد عیب داره ، تی پلقنیده .. بوستم کردوم .. دی چه طلووی زُم داری ..
البت خوو گرهدیم به تعریف .. بل تا کچیم بیا تا سیس نگوم ..تا دندون کنِت کنه ..
وو دوتائی وا یک نهادیم وا حنده ..
آخی .. یادس بخیر .. چندی یاد اوو روزا تش اینه گوشه جیروم ..
کاش اوو روزا بدونستوم که ای دنیا فقط ایخوو بدون تو چه دلت ایخوو ...
ادامه در قسمت بعد ..