پسین که ورگشتیم حونه ز خوشحالی یو که منه یه روز دوتا بیست گرهده بیدوم ، تا رسیدوم به دام گدوم : دا امروز املا بیست گرهدوم ..
دامم که قبلا سرس زیاد کلهه رهده بی ، گوو : ای دل ای باور مکن ..
جغله تو طی خوت فرگ اکنی چون ساوات نداریم دی هیچی سرمون نی بوو ؟؟
دیاری گودی طری باز گولوم زنی ؟؟
کر ای تو دولی ایما بند دولیم ، حساوو کارته بکش ..
البت بازم صرف گرهدی ، خوت کردیس بیست .. اسوو که گولوم ایزیدی روزگاری بی ، دی نتری گولوم زنی ..
گومس : بِ منه تشنی بووم یکی هم نه دوتا گرهدوم ..یونه که گدوم بیشتر بد شک آوی ..
دام یه پوز خندی دا ، گوو : البت بیستا کد درخت بیدن چیدیسون .. ایر ایطور که تو گوی ز صحوو تا پسین ایبوو یه گونیسم بچینی ..
راستسو بگوو کارات نداروم ، دفتراملا ز کینه ، اوردیس گولوم زنی .. دی حنات رنگی نداره .. روو شرته بکن ز ور تیام نبینومت صرفوو ..
گومس یو مهرجون زس پرس بکن بینه راست
اگوم یا دروو ؟؟
دام ز منه حوش خمون بنگ مهرجون کرد .. گودس ..مهرجون هییییییییییییی مهرجون ..
بیوو کارات داروم ..
مهرجون که اوید ، سیس تعریف کرد که بیستا ز خومن ، وو راستکی ین ..
دام هنی باورس نیکرد ، با یوکه مهرجون سیس گوو که ز خومن ..
{ راست اگون ؛ تخریب اعتماد چند ثالیه و ترمیمش یک عمر طول میکشد }
خلاصه که قوول نکرد که نکرد ..
ب مهرجون گدوم : تو خُو دونی راستکین .. همیوو بسه .. بیو یکم حساوو یادوم بده ، ایخوم یه بیستم ز حساوو بگروم .
گوو باشه بل بروم رختامه عوض کنوم ، جلده یام طیت ..
دام که ادید ایطور گدوم با تعجب نیشت بُم .. آخه سیس عجیب بی .. مونیکه تا دوش محل سگ ب درس و کتاوو نی نهادوم ، چه وابیده که ایقد حرص درس ورداشتوم وو خُم بی نگفت درس ایخوندوم ..
دام گوو : ای خدا ای دُروو راست بوو ..
وو مشکانه نهاد ری خر که بره ز چشمه پرسون کنه ..
ب ایما هم گوو: بچیل به خوون ویرتون بسون بووتا بیام ..
دام که رهد به مهرجون گدوم : راستی مو یه قِطی کربیت داشتوم دوتا پشکل منس بی ، تو نیدیس ؟؟
یو نه که گدوم .. یه خنده ای کرد ، ز تهه دل ..
بُم گوو : جغله تو چندی شیرین زوونی !! ایر ای زونه نداشتی بنگشتون ایبردنت ..
چرا جاسه دونم ..
بریم طی بچیل تا جاسه نشونت بدم :*
ادامه در قسمت بعد ..
اوو روز با کتکائی که ز دست آقای خدا بشقی خردوم وو بیستائیکه پشت سر یک گرهدوم ، باعث اوید که بچها کلاس دی بچشم یه تمبل صرفوو بُم نی نیشتن ..
همه تحویلوم ایگرهدن ، همه ایخواستن که وام تعریف کنن ، خردنی بُم تاروف ایکردن ، نونوم دلسون ایسوو سیم یا بیستا کار خوسونه کرده بیدن ..
خلاصه که چنو بُم خوش گذشت که کتکا فراموشوم اویدن ..
اما بیشتر ز همه مهرجون ویرس وام بی یه دمون زُم غافل نی بی .. معلوم بی که منه دلس چه خوره ؛ با همیشه فرخ ایکرد ، غلوه بُم توجه ایکرد وو غیرا مو با کسی کاری نداشت .. تمام فِرک و ذکرس اویده بیدوم ..
حس حال خوی داشتوم ، چنو که دنیا و زندئی سیم شیرین اویده بی . خیلی وخت بی که ز دین ای حال و هوا بیدوم وو دوست داشتم مهرجون فقط مال خوم بوو وو فقط بخوم توجه کنه و الصن کارا کار کسی نداشته بوو .. بقول خمون افتوو رهد هموچوو که دل دُز ایخواست
مو هم ز خدا خواسته الصن لِق بازی نی دراَوردوم ، چنو خمه جدی گرهده بیدوم که ایگوی بلانسبت احمدی نجات بیدوم .. وو هیشکسه تحویل نیگرهدوم ..
فقط مهرجون .. که مهرس بجونوم بی ..
اوو روز پی ( فنداسیون ) زندئمه کندوم وو یه دیفار ری گذشتوم کشیدوم ، که تکلیفوم وا خوم معلوم بووه .. وو ری به آینده ، که دونسته بوم اخوم چه بکنوم ، تازه خومه جستوم بی وو تکیفوم با خوم معلوم اووی بی که ز ای دنیا چه ایخوم وو ز یونا به بعد هدفوم منه زندئی چنه ..
گدوم خدا بیل : تا امروز هر چه بیدی تمام ، هرچه خرابکاری کردی ، هرچه تمبلی در اوردی ، خلاص .. ز یونا به بعد فقط سی بدست اوردن یه چی زندئی کن .. فقط مهرجون ..ترستی بیست بگری ترستی کتکا خدا بشقینه تحمل کنی .. پَ هر کار دیه هم تری انجام بدی خوته قاوول نشون بده ؛ کاری نکنی که مهرجون خجالت بکشه ؛ کاری نکنی که خنده زار دُرگل آبوو .. کاری کن که بت افتخار بکنه وو سربلندس کن جلوو همه ..
اوو روز 1/1/1 بی سی خدابیل ..که تصمیم خوسه گرهده بی وو تکلیف خوسه وا خوس روشن کرده بی .. که ز ای دنیا چه ایخوو وو دنیا وا سیس چه بکنه ..
بهر کیفیت منه دنیای بچه ای خمون ، داشتیم مدیریت ایکردیم آینده و زندئیمونه .. غافل ز یوکه تازه جنگینه شروع کرده بیدوم که نونستوم چه حریف قدری ری بریمه وو چه قهار وو چه بی رحم .. که پیش از مو چکارا که نکرده بی وو چه خینا که نرخته بی ..
گوو اَر پیائی واست سر درَک ..
وختی گوو به نشونی همی پشکلا ..
نیشتوم به پشکلا منه دستوم که چقدر سیم عزیز اویده بیدن تا چند دیقه پیش
فقط سیم پشکل بیدن ؛ اما حلا ز طلا سیم گرون تر وو با قیمت تر بیدن ؛ دلوم
ایخواست ز دل و جون ضفتسون بکردوم وو تا به روزس ، زسون خوو نیهداری بکردوم ؛ که همی کارم کردوم ..
نیشتوم به مهرجون که یه برقی ز علاقه منه تیاس برچ ایزی وو اولین بار بی
که ایطور بُم ، ای نیشت .. وو یه خنده شیرینی ری لواس بی که ز عس سی شرینتر
بی ..
راستس ای نیشتنی که بُم کرد مند منه مزگوم وو نشق بست سی همیشه ..
گومس : به نشونی همی پشکلا ؟؟؟؟
حلاکه ایطور اَوی وردارمسون سی روز س که یادت بیاروم که چه گودی .. که مبادا بزنی زیر حرفت ..
گوو : اتفاقا زینا به بعد هرفک پشکل ابینوم یاد تو یوفتوم ..
یه جَهوه کِربیت نهاده بی بال چاله ، گوگرداسه وندوم منه تش که دام به
جستسون نگرده .. جَهوسه نشون مهرجون دادوم گومس بینیس ، پشکلانه نومسون
منه همی جهوه کربیت وردارومسون تا بروزس ..
جهوه کربیت که تکون ادادوم ؛ ترک ترک ، پشکلا صدا ادادن ..
گومس : هر فک ای قطی کربیت دیدی منه دستوم داروم تکونس ادوم بدون منظوروم چنه وو چه زت ایخوم ..
گو : باشط ؛ تو درسته خوو کن ؛ نمرها املاته ز یو که هد ، بهترسون بکن ؛
بیست بگر ؛ به منه تشنی بووم هر فک که قطی کربیت منه دستت بی ؛ داشتی تکونس
ایدادی یام بوسومت ..
گومس پ مو چه ؟؟ مو هم هر فک تو بیست گرهدی وابوست کنوم ..
گو : نه ؛ مو خُم زرنگوم همیشه بیست اگروم ایطور تو شل اکنی به دَرست ؛
ای قرار فقط سی تونه نه سی مو ..
یکم رهدوم منه فرگ .. دیدوم حرفسم حقه ؛ درستم اگوو ؛ تازه ایر بخواستم
کنِه وابوم کدس ، که وا مو هم بوست کنوم ؛ ترسستوم همیونم ز دست بدوم ..
گومس باشط قوول ، اما نوا بهلی حساوت سنگین وابوو .. روزانه بات حساوو اکنوم ..
گوو : باشط تو بیست بگر مو دیقه ای بات حساوو اکنوم ..
دام بنگ مهرجون کرد گو : مهرجون هیییییییییی مهرجون دات این هی بَنگت
اکنه؛بووم تیات دستت درد نکنه ویرت وا بچلوم بی دی خدابیل تیسونه برو بین
چه وات داره ..
منه رهدن که داشت ارهد بُم گود : صووه املا دارین ، بینوم اولیس دشت اکنی ؟؟
گومس ایر بووم اینو جهرنه راست کنن ، که ز اَوو طا کنیم ، نشونت ایدوم ..
وو رهد ..
هو که رهد سی اولین بار ، بی نگفت کسی ، خم رهدوم سراغ کیفومه .. وو رهدوم کتاوو فارسینه ورداشتوم شروو کردوم به خوندنس ..
دام وی دی کتاوو منه دستومه گوو : دا جندون کینه گرهدن بجات که تونه ول
کردن.. بینوم کتاوو منه دست کرومه ؟؟ تو ز ای نا پهریزیا نیکردی خوو ..
گومس مُعلَم جایزه نها سیمون ، ایخوم جایزنسه بَرمُ ..
اوو شوو بووم اینوو دیر مجال ز راست کردن جهره ورگشتن تا همسوو پا چرا
لمپائی که دام سیم گرنی ، هی ز ری درسائیکه آقای خدا بشقی بمون دا بی ،
ایخوندوم و بازم ایخوندوم وو ز ریسون مشق اینوشتوم تا خوو یادسون بگروم ..
بووم که وی ؛ گوو به هر بدبختی بی جهرنه راستس کردیم یه چنتا سنگ هم نهادیم منس بینیم تره برو آرتون کنه یانه ؛ الحمدلا خوو بی ..
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ادامه در قسمت بعد ..