{ متلهای خدابیل _ خاطیجون

مو اسموم خاطی جونه ..
اما هیچ خطائی نکردوم .. وختی دام مرد بوم ره با کوکپ دودر سلطون آشپز که قبلا  سه شی کرده بی عروسی کرد ..
روزا  اول بام خوو بی ،  اما یواش یواش وام رشک ایبرد و طی بوم بدیمه ایگوو . اما بوم چینا که خیلی دوسوم داشت چی بوم نیگوو ..
اما یواش یواش حرفاس ری بوم تاثیر داشت ، گا وختی هم کوتکوم ایزی . مو هم شوا که ایخواستوم بخوسوم سی دام درد دل ایکردوم وو یواش یواش ایگریوستوم ..نونم دام ایفهمی یا نه اما سیس ایگودوم ..
ز او روزیکه دام مرد تمام کارائیکه دام منه حونه انجام ایدا وستن بگردن مونه بی دا که تازه دامه ز دست داده بیدوم ..
کاروم  اویده بی خذمت کردن به بی کوکپ ، یا واسکه چوئی راس کنوم بروم خذمتس ، یا واسکه درفا چاس و شومسه بروم سر چشمه بشوروم ، یا واسکه لواساسه منه اوو سرد بشوروم ..
تا منه یه سیا زمستون یه کری هم گیرس کرد ، اسمسه  نها  قپونی ..
ز همسوو که قپونی بدنیا اوی بدبختیا مونم بیشتر آوی ..

هر دم واسکه کهنه ها خراوکاریسه بروم سر چشمه بشورمسون ..

بعضی وختا دستام حشک ابیدن ،  شق ایورداشتن و خین زسون توک ایکرد ..

چه فاده که وابیده بیدوم کلفت بی مزد و مواجب ..

کوکپ خانم مادر بی رحمی بی ، یه بار جلو خوم به بووم گوو : داروم ای دودر تمبل که فقط کارس خردن و خوسیدن کاریس اکنوم ..

صوو که ره حونه بخت نگون فلون فلون پدرو مادرس که ای دودر تمبل بار اوردن ..

غافل ز یوکه ز همو کوچیری شی کرده بیدوم ..

میرومم کوکپ بی که ز صدتا میره هم سختگیر تر بی ..